نقش نظام آموزشی در پرورش مهارت های فردی و اجتماعی: راهکاری برای توسعه همه جانبه انسان ها

نظام آموزشی به عنوان ابزاری محوری در شکل دهی توانمندی های انسانی، نقش مهمی در توسعه مهارت های فردی و اجتماعی ایفا می کند. توسعه فردی شامل رشد شناختی، هیجانی و خود مدیریتی است که فرد را قادر می سازد با آگاهی و مهارت بیشتری به مسائل زندگی پاسخ دهد. توسعه اجتماعی نیز با تقویت مهارت های همکاری، همدلی، مسئولیت پذیری و مشارکت اجتماعی، توانایی فرد برای ایفای نقش موثر در جامعه را افزایش می دهد. این مقاله به بررسی نقش نظام آموزشی در تحقق این اهداف می پردازد و نشان می دهد که استفاده از روش های یادگیری فعال، مشارکتی و پروژه محور، همراه با آموزش ارزش ها و مهارت های زندگی، زمینه رشد متوازن فرد و جامعه را فراهم می آورد. یافته ها حاکی از آن است که آموزش و پرورش موفق، نظامی است که ضمن تقویت مهارت های علمی، فرصت های تجربه اجتماعی و توسعه ارزش های اخلاقی را نیز فراهم می کند و زمینه ساز ایجاد شهروندانی مسئول، توانمند و خلاق است.واژگان کلیدی:نظام آموزشی، توسعه فردی، توسعه اجتماعی، مهارت های زندگی، یادگیری مشارکتی