مقایسه روش های تدریس سنتی و نوین در آموزش ریاضی

تحول در آموزش ریاضی، همواره یکی از دغدغه های اساسی نظام های آموزشی بوده است، زیرا این درس به عنوان پایه ای ترین حوزه شناختی، نقش مهمی در رشد تفکر منطقی، استدلالی و حل مسئله در دانش آموزان دارد. در طول دهه های گذشته، دو رویکرد عمده در آموزش ریاضی مطرح بوده است: روش های سنتی که بر انتقال مستقیم دانش از معلم به شاگرد تاکید دارند و روش های نوین که بر فعال سازی ذهنی، مشارکت و تجربه یادگیرنده تکیه می کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی روش های تدریس سنتی و نوین در آموزش مفاهیم ریاضی انجام شده است. روش های سنتی غالبا شامل سخنرانی، تمرین های تکراری و تاکید بر حفظ فرمول ها هستند؛ در حالی که روش های نوین مانند یادگیری مبتنی بر مسئله، روش مشارکتی، اکتشافی و فناوری محور، دانش آموز را درگیر فرایند کشف، تحلیل و کاربرد مفاهیم می کنند. یافته های مطالعات نظری و پژوهش های تجربی مختلف نشان می دهد که استفاده از روش های نوین موجب افزایش درک مفهومی، تقویت انگیزه درونی، بهبود مهارت های حل مسئله و کاهش اضطراب ریاضی می شود. در مقابل، روش های سنتی اگرچه در انتقال سریع محتوا و تثبیت محاسبات پایه موثرند، اما معمولا خلاقیت و تفکر انتقادی را در دانش آموزان محدود می سازند. بنابراین، تلفیق هدفمند این دو رویکرد می تواند راهکاری متوازن برای ارتقای کیفیت آموزش ریاضی فراهم آورد.واژگان کلیدی: روش تدریس سنتی، روش تدریس نوین، آموزش ریاضی، یادگیری فعال