بررسی رابطه خودکارآمدی ریاضی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

خودکارآمدی ریاضی به عنوان یکی از مولفه های مهم انگیزشی و شناختی، نقش اساسی در عملکرد تحصیلی و موفقیت دانش آموزان در حوزه ریاضیات ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. بر اساس مبانی نظری بندورا و دیگر پژوهشگران حوزه روان شناسی تربیتی، باور فرد نسبت به توانایی خود در حل مسائل ریاضی و تسلط بر مفاهیم آن، می تواند پیش بینی کننده ای قوی برای میزان تلاش، پشتکار و موفقیت تحصیلی او باشد. در این تحقیق، خودکارآمدی به عنوان یک متغیر درونی و شناختی در نظر گرفته شد که می تواند از طریق تجارب موفق، بازخوردهای اجتماعی، مدل سازی و تنظیم هیجانات تقویت گردد. یافته های پژوهش های گذشته نشان داده اند که دانش آموزانی که از سطح بالایی از خودکارآمدی برخوردارند، در مواجهه با چالش های درسی، اضطراب کمتری تجربه می کنند و عملکرد بهتری دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی علمی و تحلیلی ارتباط میان میزان خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت تحصیلی، با تاکید بر نقش باورهای انگیزشی و شناختی در بهبود یادگیری است. نتایج مورد انتظار این مطالعه می تواند به معلمان و برنامه ریزان آموزشی در طراحی مداخلات آموزشی مبتنی بر ارتقای خودکارآمدی کمک کند و در نهایت به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی بینجامد.واژگان کلیدی: خودکارآمدی ریاضی، پیشرفت تحصیلی، انگیزش، باورهای شناختی، یادگیری ریاضی