اضطراب آموزشی در سایه هوش مصنوعی وراه کارهای مدیریت کلاس

هدف این پژوهش بررسی تاثیرات روانی و آموزشی ناشی از ورود فناوری های هوش مصنوعی به محیط های یادگیری، با تمرکز ویژه بر اضطراب آموزشی دانش آموزان و راهکارهای مدیریت کلاس در مواجهه با این تحول فناورانه است. پژوهش با رویکردی کیفی و توصیفی-تحلیلی انجام شده و از روش های مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان، تحلیل محتوای تجربیات دانش آموزان، و بررسی اسناد آموزشی بهره گرفته است. مدل تحلیل مطالب بر پایه نظریه های روان شناسی آموزشی، نظریه شناختی-اجتماعی بندورا، و چارچوب های اخلاقی در فناوری آموزشی طراحی شده است.نتایج نشان می دهد که حضور هوش مصنوعی در کلاس درس، اگرچه می تواند موجب ارتقاء شخصی سازی یادگیری و افزایش بهره وری آموزشی شود، اما در غیاب مدیریت عاطفی و پداگوژی فراگیر، منجر به افزایش اضطراب، احساس بی کفایتی، و کاهش تعامل انسانی در دانش آموزان می گردد. راهکارهای پیشنهادی شامل طراحی محیط های یادگیری امن و انسانی، آموزش سواد دیجیتال انتقادی، تقویت نقش معلم به عنوان تسهیل گر عاطفی، و بهره گیری از هوش مصنوعی به عنوان ابزار مکمل نه جایگزین تعامل انسانی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، اضطراب آموزشی ، مدیریت کلاس ، دانش آموزان