(تربیت سواد داده در بستر برنامه های آموزشی مدرسه)

در عصر داده محور کنونی، سواد داده به عنوان مهارتی بنیادین برای شهروندان قرن بیست ویکم مطرح است. مدارس، به عنوان یکی از مهم ترین بسترهای آماده سازی نسل آینده، نقش کلیدی در توسعه این سواد دارند. هدف این پژوهش بررسی جایگاه، ضرورت و راهکارهای تربیت سواد داده در برنامه های آموزشی مدرسه است. سواد داده شامل توانایی جمع آوری، تحلیل، تفسیر، و استفاده اخلاقی از داده هاست که نیازمند تلفیق مهارت های آماری، فناوری اطلاعات و تفکر انتقادی در فرایند یاددهی–یادگیری می باشد. مبانی نظری پژوهش بر رویکردهای سازنده گرایی و یادگیری مبتنی بر پروژه استوار است و با مرور مطالعات داخلی و خارجی، برنامه های موفق کشورهای پیشرو در این حوزه معرفی شده اند.نتایج بررسی ها نشان می دهد که ادغام آموزش سواد داده در دروس ریاضیات، علوم، و مطالعات اجتماعی می تواند موجب ارتقای مهارت های تحلیلی و تصمیم گیری دانش آموزان شود. همچنین، استفاده از داده های واقعی و پروژه های میان رشته ای، ضمن افزایش انگیزه یادگیری، آنان را با چالش های واقعی جامعه آشنا می سازد. نقش معلمان به عنوان راهنمای دانش آموزان در مسیر تولید و تحلیل داده ها، حیاتی بوده و نیازمند برنامه های توانمندسازی حرفه ای است. چالش هایی از قبیل کمبود منابع آموزشی، فاصله مهارتی بین معلمان و دانش آموزان، و نبود سیاست های هماهنگ آموزشی، موانع تحقق کامل این اهداف هستند. در پایان، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی با اجرای طرح های آزمایشی و توسعه منابع آموزشی بومی، زمینه نهادینه سازی سواد داده در مدارس را فراهم نمایند تا دانش آموزان برای زندگی و اشتغال در جوامع داده محور آماده شوند.

کلیدواژه ها:

سواد داده ، برنامه درسی مدرسه ، مهارت های قرن بیست ویکم ، آموزش میان رشته ای ، یادگیری مبتنی بر پروژه