ویژگی های آینده نگرانه در اجرای تئاتر تجربی، «نمایش انسانی» به عنوان یک الگو

پژوهش با عنوان «ویژگی های آینده گرایی در نمایش تجربی؛ نمایشنامه ی انسان به عنوان الگو» به بررسی آینده گرایی و شیوه های حضور آن در اجرای نمایش تجربی می پردازد؛ به عنوان یک جنبش هنری که تاثیر آشکاری بر تئاتر، چه از نظر فرم و چه از نظر محتوا و تکنیک ها داشته است. این جنبش هنری هم زمان با پیشرفت فناوری، سرعت، و شورش علیه سنت های کلاسیک هنری شکل گرفته است. این پژوهش دارای چهار فصل است: فصل اول شامل چارچوب روش شناسی پژوهش است که در آن مسئله ی پژوهش با این پرسش مطرح شده است: ویژگی های آینده گرایی در نمایش تجربی چیست؟ اهمیت پژوهش در این است که بر آینده گرایی به عنوان یکی از شیوه های ادبی که در پاسخ به نیازهای نوین پدید آمده و نویسنده و کارگردانان نمایش از آن برای رصد واقعیت جدید و بهره گیری از عناصر سرعت، لحظه و غافلگیری استفاده کرده اند، تمرکز دارد. هدف پژوهش، شناخت ویژگی ها و بازنمایی های آینده گرایی در اجراهای نمایشی تجربی است. دامنه ی پژوهش محدود به نمایشنامه ی «انسان، یک نمونه» (آلمانی) به کارگردانی میتاکوسکی در سال ۲۰۱۳ است که در تئاتر ملی آلمان اجرا شده است. پایان این فصل با تعریف برخی از واژگان کلیدی عنوان پژوهش همراه است. فصل دوم شامل چارچوب نظری پژوهش است که شامل دو بخش است: بخش نخست به بررسی مبانی فکری آینده گرایی پرداخته و بخش دوم به مطالعه ی تکنیک ها و ویژگی های هنرمندان آینده گرا اختصاص یافته است. این فصل با ارائه ی شاخص هایی که از چارچوب نظری حاصل شده اند، به پایان می رسد. فصل سوم به روش اجرای پژوهش پرداخته و شامل جامعه ی آماری (که یک نمونه ی پژوهشی دارد)، یعنی نمایشنامه ی «انسان، یک نمونه» به کارگردانی میتاکوسکی در تئاتر ملی در سال ۲۰۱۳ است. فصل چهارم به یافته های پژوهش اختصاص یافته و پژوهشگر به نتایج زیر دست یافته است: ساختار نمایش تجربی مبتنی بر حرکات بیانگرانه ی فرم دار با ریتم مناسب بود که حرکت را ترسیم و بعد زیبایی شناسی را منتقل می کند. نمایش تجربی حامل نماد و ارجاع بود که فرصت خوانش و تفسیر آزاد را به مخاطب می داد. نمایش تصویری از درون شخصیت و ذهن او را ارائه می داد که بازتابی از افکار و دغدغه های فردی است. نمایش دارای انرژی حرکتی فشرده و سرعتی با ریتم منظم بود که واقعیتی ذهنی و عاطفی را بازنمایی می کرد. از عناصر مینیمال برای نشان دادن خلا و دیالوگ های وجودی انسان در شرایط معاصر استفاده شد؛ با هدف شکستن این وضعیت و دستیابی به وضعیت جدید و آینده محور. پژوهشگر بر اساس این نتایج، به استنتاج هایی دست یافته و مجموعه ای از توصیه ها و پیشنهادهایی ارائه داده است که به غنای پژوهش کمک می کند. همچنین در پایان فصل چهارم، منابع مورد استفاده در این پژوهش ذکر شده اند.

کلیدواژه ها:

ویژگی ها ، آینده گرایی ، نمایش تجربی