بهره برداری از پوشاک ایرانی بعنوان مولفه ای از سبک زندگی مبتنی بر طب سنتی ایرانی در صنعت گردشگری

سبک زندگی طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، ترکیبی است از الگوهای رفتاری و عاداتی که در حوزه تغذیه، تحرک، پوشاک، بهداشت بکار رفته و نقشی تعیین کننده در سلامت روح و جسم فرد و جامعه ایفا می کنند. در جوامع تاریخی چون ایران با پیشینه غنی، سبک زندگی سلامت محور برپایه شیوه زیست پیشینیان که قرن ها قدمت داشته و در قالب تجربیات ارزشمند باقی مانده اند، قابل بازخوانی و بهره برداری در رونق صنعت گردشگری و ارائه خدمات نوین در این عرصه است. پوشاک (از انواع و جنس آن گرفته تا تنوع در صورت ظاهری پوشاک در مناطق مختلف ایران) بعنوان مولفه ای از سبک زندگی، مورد تمرکز این پژوهش قرار دارد؛ لذا با بازشناسی سبک زندگی ایرانیان (با محوریت پوشاک) در سده های اخیر و مطابقت دادن آن با مبانی طب ایرانی، به بهره گیری از ابعاد سازنده آن برای ارتقاء سبک زندگی جامعه امروز ایران می پردازد. بمنظور درک صحیح تر سبک زندگی ایرانیان سده های پیشین و پیوند آن با فضای گردشگری عصر حاضر، بازخوانی مستندات و متون تاریخی ضروری است که مصادیقی چون زندگی روزمره، باورها و ویژگی های پوشاک مردم را ثبت کرده اند. در میان منابع تاریخی مکتوب، سفرنامه ها از منابع کاربردی برای آگاهی از سبک زندگی پیشینیان بشمار می روند. زیرا به تشریح دیده ها، شنیده ها و برداشت های سفرنامه نویسانی پرداخته اند که با زندگی طبقات مختلف در یک بازه تاریخی در تماس بوده اند. این ویژگی، سفرنامه ها را از دیگر منابع تاریخی برای این پژوهش متمایز می سازد. از آنجاکه بیشترین سفرنامه ها از دوره صفوی تا قاجار بجا مانده اند، سبک زندگی ایرانیان با محوریت پوشاک در این بازه زمانی مد نظر قرار گرفت. تاریخ پوشاک ایران وامدار اندیشه ها و ارزش هایی است که زندگانی و آداب و رسوم را شکل داده اند، رسم زندگی که در آن پوشیدگی و مصونیت، حفظ سلامتی، مراقبت از جسم در کنار رنگ آمیزی، سفر به درون رنگها، طرح ها، نقش ونگارها و زیبایی ظاهری است که در نتیجه این تفکرات پیچیده و پر رمزوراز رقم خورده است. میراث تاریخی پوشاک ایران، برگرفته از مبانی حفظ سلامت، تجلی باورها و نمایانگر جلوه هایی است که در بطن خود، مولفه های اصیل تمدن ایرانی همچون وقار

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، طب سنتی ایرانی ، حفظ الصحه ، گردشگری