بررسی حقوقی و جغرافیایی تورهای غیرمجاز در مناطق روستایی ایران

افزایش تقاضا برای گردشگری روستایی در سال های اخیر موجب گسترش فعالیت تورهای گردشگری غیرمجاز در بسیاری از مناطق روستایی ایران شده است. این پدیده، ضمن ایجاد فرصت های اقتصادی کوتاه مدت، باعث بروز پیامدهای منفی متعددی از جمله تهدید سلامت محیط زیست، نارضایتی و آسیب های اجتماعی، تضعیف فرهنگ بومی و بی نظمی در مدیریت گردشگران شده است. از منظر حقوقی، قوانین و مقررات موجود—مانند آیین نامه اجرایی قانون توسعه گردشگری و مصوبات وزارت میراث فرهنگی—به رغم پیش بینی جرایم و مجازات هایی برای برگزارکنندگان تورهای غیرمجاز، همچنان با خلاها و ضعف هایی در زمینه ضمانت اجرا و کارآمدی مواجه اند. از سوی دیگر، پراکندگی جغرافیایی روستاها، ضعف نظارت محلی و عدم آگاهی جامعه روستایی نسبت به حقوق خود، اجرای موثر این قوانین را با چالش های جدی روبه رو ساخته است. این مقاله با رویکردی میان رشته ای و بهره گیری از روش تحلیل اسنادی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته، ضمن واکاوی چارچوب حقوقی موجود، به بررسی پیامدهای فضایی و اجتماعی اجرای تورهای غیرمجاز گردشگری در روستاهای ایران می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که اصلاحات قانونی، افزایش ظرفیت نهادهای محلی و مشارکت بیشتر جامعه روستایی، می تواند نقش موثری در کنترل و ساماندهی این پدیده داشته باشد.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، قانون ، روستا