نقش جغرافیای حقوقی در تاب آوری روستاها در برابر بلایای طبیعی ، مطالعه تطبیقی ایران ویک کشور منتخب

بلایای طبیعی همواره تهدیدی جدی برای جوامع روستایی محسوب می شوند و میزان تاب آوری روستاها در مواجهه با این بحران ها، بستگی زیادی به رویکردهای حقوقی و جغرافیایی حاکم بر آن ها دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جغرافیای حقوقی در ارتقاء تاب آوری روستاها در برابر بلایای طبیعی، به مقایسه وضعیت ایران با کشور ژاپن پرداخته است. روش تحقیق ترکیبی از تحلیل اسناد حقوقی، بررسی سیاست های مدیریت بحران روستایی و تطبیق جغرافیای آسیب پذیری مناطق مورد مطالعه می باشد. یافته ها نشان می دهد که در ایران، پراکندگی قوانین، ضعف در نهادهای اجرایی محلی، و بی توجهی به ویژگی های جغرافیایی هر روستا، منجر به کاهش تاب آوری شده است. در مقابل، ژاپن با تکیه بر قوانین بومی سازی شده و توجه به تفاوت های جغرافیایی-اجتماعی روستاها، موفق به ارتقاء سطح تاب آوری شده است. نتایج پژوهش بر ضرورت بازنگری قوانین مدیریت بحران روستایی در ایران و بکارگیری مدل های فضایی-حقوقی برای افزایش تاب آوری روستاها تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، حقوق ، روستا ، بلایای طبیعی