نقش مدیریت آموزشی در توسعه فرهنگی یادگیری مادام العمر در دانش آموزان مدارس مناطق محروم و کم برخوردار

یادگیری مادام العمر به مثابه ضرورتی اساسی در عصر دانش بنیان، مستلزم بسترسازی فرهنگی و مدیریتی در نظام های آموزشی به ویژه در مناطق محروم است؛ جایی که چالش های متعددی ازجمله کمبود منابع، ضعف زیرساخت ها و نابرابری های آموزشی، روند تربیت نسلی یادگیرنده را با موانع ساختاری و نگرشی مواجه می سازد. هدف این مقاله، تحلیل نقش مدیریت آموزشی به عنوان یک عامل کلیدی در نهادینه سازی فرهنگ یادگیری مادام العمر در بین دانش آموزان مدارس محروم و کم برخوردار است.مطالعه حاضر از نوع مروری تحلیلی است که با رویکرد کیفی، به بررسی ابعاد مختلف مدیریت آموزشی موثر، سازوکارهای ترویج فرهنگ یادگیری مستمر و چالش های موجود در مدارس کم برخوردار می پردازد. تحلیل محتوای نظریه ها و الگوهای مدیریتی معطوف به عدالت آموزشی و توسعه پایدار، چارچوب مفهومی این پژوهش را تشکیل می دهد.یافته های این پژوهش نشان می دهد که سبک رهبری آموزشی، سیاست گذاری مشارکتی، توانمندسازی معلمان و حمایت از توسعه حرفه ای، نقش تعیین کننده ای در ایجاد انگیزه، تقویت خودباوری و ارتقای سطح مشارکت دانش آموزان در فرآیندهای یادگیری مادام العمر دارند. همچین، مدیریت آموزشی در مدارس محروم زمانی اثربخش خواهد بود که با درک عمیق از بستر فرهنگی و اجتماعی منطقه، به اتخاذ تصمیمات بومی سازی شده، تقویت سرمایه اجتماعی مدرسه و تعامل فعال با خانواده ها و جامعه محلی اهتمام ورزد.مدیریت آموزشی کارآمد در مناطق کم برخوردار، فراتر از انجام وظایف اداری، باید به مثابه یک عامل فرهنگ ساز و زمینه ساز تحقق عدالت آموزشی ایفای نقش کند. توسعه فرهنگی یادگیری مادام العمر در چنین مناطقی مستلزم رهیافت هایی انسان محور، توانمندساز و انعطاف پذیر است که با تکیه بر ظرفیت های بومی، نگاه بلندمدت به پرورش شهروندان یادگیرنده را محقق سازند. از این رو، بازنگری در ساختارهای مدیریتی، تربیت رهبران آموزشی تحول آفرین و تخصیص هدفمند منابع به مدارس محروم، ضرورتی انکارناپذیر برای حرکت به سوی توسعه متوازن و پایدار نظام آموزشی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، یادگیری مادام العمر ، مدارس محروم ، عدالت آموزشی ، توانمندسازی دانش آموزان