حکمرانی مشارکتی و وفاق ملی راهبردی برای تحقق اهداف برنامه هفتم توسعه

تحقق اهداف کلان برنامه هفتم توسعه جمهوری اسلامی ایران مستلزم شکل گیری وفاق ملی و استقرار حکمرانی مشارکتی میان دولت نخبگان و جامعه مدنی است؛ امری که در سایه فقدان انسجام اجتماعی ضعف پاسخگویی نهادی، شکافهای اقتصادی و ناکارآمدی نهادهای واسط با چالشهای ساختاری و عملکردی روبرو است. این مقاله با بهره گیری از رویکرد توصیفی-تحلیلی و تحلیل اسناد و پژوهشهای معتبر داخلی و بین المللی به تبیین موانع پیش روی تحقق وفاق ملی و ارائه راهکارهایی، جامع میان بخشی و قابل اجرا در حوزههای مختلف توسعه میپردازد. یافتهها نشان میدهد که تقویت سرمایه اجتماعی از طریق آموزش و گفت وگو ارتقای شفافیت و کارآمدی نهادهای حکمرانی، گسترش مشارکت نخبگان و جامعه مدنی، بهره گیری صحیح از ظرفیت رسانهها و هم افزایی میان نهاد، دین دولت و مردم نقش تعیین کننده ای در ارتقای همبستگی اجتماعی و دستیابی به حکمرانی اثر بخش دارند. این پژوهش در نهایت تاکید میکند که وفاق ملی نه صرفا یک آرمان، سیاسی بلکه ضرورتی راهبردی برای تحقق توسعه پایدار و بازسازی اعتماد عمومی در جامعه ایران محسوب میشود.

کلیدواژه ها:

وفاق ، ملی ، حکمرانی مشارکتی ، توسعه پایدار ، برنامه هفتم توسعه ، انسجام اجتماعی