رابطه هوش هیجانی مدیران ارشد و رضایت شغلی کارکنان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی مدیران ارشد و رضایت شغلی کارکنان و نقش تعدیل کنندگی سابقه مدیریت در این رابطه بود. روش شناسی پژوهش توصیفی-همبستگی است که جامعه آماری شامل ۵۰ مدیر ارشد و ۱۵۰ نفر از کارکنان یک شرکت صنعتی در تهران می شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه WLEIS برای سنجش هوش هیجانی مدیران و پرسشنامه Job Satisfaction Survey برای اندازه گیری رضایت شغلی کارکنان جمع آوری شدند. پایایی ابزارها با آلفای کرونباخ به ترتیب برای هوش هیجانی (α = .۸۲) و رضایت شغلی (α = .۸۷) تایید شد. تحلیل داده ها در سه مرحله انجام شد: آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون سلسله مراتبی و رگرسیون چندگانه برای ابعاد هوش هیجانی، و آزمون نقش تعدیل کنندگی سابقه مدیریت. نتایج نشان داد نمره کل هوش هیجانی مدیران با رضایت شغلی کارکنان همبستگی مثبت و معناداری دارد (r = .۴۵, p < .۰۰۱). از میان ابعاد چهارگانه، آگاهی اجتماعی (β = .۳۵, p = .۰۰۴)، خودآگاهی هیجانی (β = .۲۸, p = .۰۱۲) و خودمدیریتی هیجانی (β = .۲۲, p = .۰۴۱) بیشترین سهم را در پیش بینی رضایت شغلی داشتند. علاوه بر این، سابقه مدیریت تنها متغیر تعدیل کننده معنادار بود به نحوی که با افزایش سابقه، اثر هوش هیجانی بر رضایت شغلی تقویت می شد (β_interaction = .۱۶, p = .۰۴۲). یافته ها بر اهمیت توسعه مهارت های هیجانی در مدیران ارشد و بهره گیری از تجربیات مدیریتی برای ارتقای رضایت شغلی کارکنان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی مدیران ارشد ، رضایت شغلی کارکنان ، آگاهی اجتماعی ، خودآگاهی هیجانی ، سابقه مدیریت