بررسی کارایی تمرینات اصلاحی گام بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان

اختلال در تعادل ایستا و پویا یکی از عوامل اصلی افزایش خطر سقوط در سالمندان است. این مطالعه با هدف بررسی کارایی تمرینات اصلاحی گام بر تعادل ایستا و پویا و ترس از سقوط در سالمندان شهر تهران انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. چهل سالمند واجد شرایط به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه چهل دقیقه) تمرینات اصلاحی گام را اجرا کرد، در حالی که گروه کنترل برنامه فعالیت معمول خود را ادامه داد. تعادل ایستا با آزمون رومبرگ و تعادل پویا با آزمون برخاستن و حرکت ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری مناسب در سطح معناداری ۰٫۰۵ استفاده گردید. پس از مداخله، گروه تمرین نسبت به پیش آزمون بهبود معناداری در شاخص تعادل ایستا نشان داد و زمان اجرای آزمون برخاستن و حرکت نیز به طور معناداری کاهش یافت. در مقابل، تغییرات گروه کنترل معنادار نبود. همچنین، نمره ترس از سقوط در گروه مداخله کاهش چشمگیری را تجربه کرد. از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات اصلاحی گام موجب ارتقای موثر تعادل ایستا و پویا و کاهش ترس از سقوط در سالمندان می شود. این رویکرد می تواند به عنوان یک راهکار مقرون به صرفه در برنامه های پیشگیری از سقوط و توان بخشی سالمندان به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

تمرینات اصلاحی گام ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، سالمندان ، پیشگیری از سقوط