آسیب شناختی نظام عدالت کیفری نسبت به جنایات نوجوانان زیر ۱۸ سال در مرحله محاکمه

در نظام عدالت کیفری ایران رویکرد عدالت کیفری در دوره ای از قانون گذاری به صورت شفاف اتخاذ شده بود، ولی امروز به دلیل سرگردانی قانون گذار در خصوص چگونگی انطباق سیاست جنایی با واقعیت های علمی، اجتماعی و گزینش الگوی اصلاحی-درمانی در خصوص جنایات نوجوانان زیر ۱۸ سال که در ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی بدان اشاره شده، همچنان با آسیب های متعددی روبه رو است. پژوهش حاضر درصدد است به شیوه توصیفی و با استفاده از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای به این سوال پاسخ دهد که در نظام عدالت کیفری چه آسیب هایی در خصوص (جنایات ارتکابی توسط) نوجوانان زیر ۱۸ سال در مرحله محاکمه وجود دارد؟ یافته ها حاکی از آن است که نظام عدالت کیفری ایران در خصوص جنایات نوجوانان زیر ۱۸ سال مبتنی بر عدم تسامح و تساهل و تحمیل سیاست های کنترل کیفری است که عمدتا در پی جدایی و فاصله گرفتن سیاست گذاران از رویکردهای رفاه گرایانه و توسل بیشتر به رویکردهای سزاگرایانه می باشد. چنین آسیب هایی در مرحله محاکمه دیده می شود؛ نتایج تحقیق نیز نشان می دهد که واکنش های جزایی سختگیرانه در رویکرد عدالت کیفری نسبت به جنایات نوجوانان زیر ۱۸ سال، تاکنون نتیجه مطلوبی از خود برجای نگذاشته است و منجر به کاهش میزان بزهکاری این گونه نوجوانان نشده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناختی ، نظام عدالت کیفری ، نوجوان زیر ۱۸ سال ، جنایت