نظریه سیاسی حکمت صدرایی: چارچوبی فرانظری برای سیاست جهانی

در طول چند دهه گذشته، علوم سیاسی و روابط بین الملل عمدتا در چارچوب نظریه هایی غرب محور توسعه یافته اند که برخاسته از انسان محوری، سکولاریسم و عقلانیت ابزاری هستند. این چارچوب ها، به رغم ادعای جهان شمولی، قادر به تبیین تحولات جوامع اسلامی و شکل گیری کنشگری سیاسی جدید در جهان اسلام نبوده اند. فقدان یک نظریه ی اسلامی، بومی و جهان فهم در سطح فرانظریه، از مهم ترین چالش های معرفتی حوزه روابط بین الملل به شمار می رود. این مقاله با تکیه بر حکمت متعالیه صدرایی، که مبتنی بر نظام هستی شناختی توحیدی، حرکت جوهری، و عقل پیراسته از ماده است، درصدد طراحی یک چارچوب فرانظری اسلامی برای تبیین سیاست جهانی است. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل فرانظری، مقایسه ای و فلسفی است که از رهگذر بازخوانی نسبت انسان، خدا و جامعه، به مبانی یک نظریه سیاسی اسلامی می پردازد. نتیجه مقاله ارائه الگویی است که از ظرفیت تمدنی اسلام و جایگاه انسان خلیفه اللهی در شکل دهی به نظم بین المللی آینده سخن می گوید و می تواند بستر نظریه پردازی اسلامی در روابط بین الملل را به شکلی نوین و منسجم فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

حکمت سیاسی اسلام ، فلسفه صدرایی ، فرانظریه اسلامی ، خلافت انسان ، روابط بین الملل