تاثیر برنامه های آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر رویکرد شناختی–رفتاری بر کنترل پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری دانش آموزان یکی از جدی ترین چالش های پیش روی نظام های آموزشی است که می تواند سلامت روان دانش آموزان و امنیت کل محیط مدرسه را به خطر اندازد. در حالی که آموزش مهارت های زندگی به عنوان یک راهبرد کلی پیشگیرانه شناخته می شود، اثربخشی این برنامه ها به شدت به مبانی نظری و چارچوب اجرایی آن ها بستگی دارد. رویکرد شناختی-رفتاری (CBT) به عنوان یک چارچوب درمانی و آموزشی مبتنی بر شواهد، مدلی قدرتمند برای درک و مداخله در رفتارهای مشکل ساز، از جمله پرخاشگری، ارائه می دهد. این مقاله مروری به بررسی نظام مند تاثیر برنامه های آموزش مهارت های زندگی که به طور خاص بر پایه اصول شناختی-رفتاری طراحی شده اند، بر کنترل پرخاشگری دانش آموزان می پردازد. در این راستا، ابتدا به تبیین ماهیت پرخاشگری و مبانی نظری رویکرد شناختی-رفتاری پرداخته می شود و چگونگی ادغام این رویکرد در آموزش مهارت هایی نظیر مدیریت خشم، حل مسئله و بازسازی شناختی تشریح می گردد. سپس، با تحلیل یافته های پژوهشی، شواهد موجود در خصوص توانایی این برنامه ها در اصلاح الگوهای فکری خصمانه، آموزش مهارت های رفتاری جایگزین، و در نهایت، کاهش بروز رفتارهای پرخاشگرانه مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج این مرور به طور قاطع نشان می دهد که برنامه های مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری، به دلیل تمرکز همزمان بر افکار زیربنایی و رفتارهای بیرونی، از اثربخشی بالایی در کنترل پرخاشگری دانش آموزان برخوردارند و یک چارچوب علمی و عملی برای طراحی مداخلات موثر در مدارس فراهم می کنند.

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی-رفتاری ، کنترل پرخاشگری ، مهارت های زندگی ، دانش آموزان ، مدیریت خشم ، بازسازی شناختی ، حل مسئله