بهینه سازی الگوی هندسی دریافت نور در عنصر شباک به منظور ارتقاء میزان نور روز مطلوب و بکارگیری در ساختمان های اداری شهر کرمان

امروزه راهکارهای کاهش مصرف انرژی ساختمان برای حفاظت از منابع انرژی تجدید ناپذیر ضروری است که مورد توجه بسیاری از محقیقین قرار گرفته است. ایجاد شرایط نوری مناسب در فضای اداری یکی از مهمترین عوامل در طراحی بوده که تاثیرات چشمگیری بر شرایط روحی، جسمی و کاهش مصرف انرژی دارد. یکی از عناصر مهم بکار رفته در معماری ایران نورگیر شباک بوده که تاثیر قابل توجهی بر حفاظت از خیرگی، کارایی انرژی، تامین و کنترل نور روز در ساختمان داشته است. هدف این پژوهش دستیابی به الگوی بهینه سازی شده شباک، جهت ارتقاء کیفیت و دریافت نور روز مطلوب و کاهش خیرگی می باشد. ابتدا به مرور و مطالعات اولیه پیرامون عنصر شباک پرداخته و در مرحله بعد وضعیت جزئیات معماری و مصرف انرژی ساختمان اداری انتخاب شده شهرکرمان در نرم افزار شبیه سازی مدل سازی و بررسی می شود. شبیه سازی پژوهش در چهارچوب نرم افزار راینو و پلاگین های گرس هاپر ، لیدی باگ، هانی بی و موتور ریدینس برای شبیه سازی نور روز بکارفته و ابزار گالاپاگوس که قابلیت بهینه سازی بر اساس الگوریتم ژنتیک دارد استفاده شده است. ننایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تغییر در شاخص مقیاس روزنه ها در حالت میانی ۷۹/۱۵۶ و حداکثر ۳۶/۲۰۷ سانتی متر، موقعیت نقطه جذب در بازده ۲۷ تا ۳۱ و شعاع جذب ۰.۹ و ۱.۱ متر هندسه الگوی شباک در ارتقاء کیفیت و دریافت نور روز مطلوب موثر بوده و در نتیجه موجب افزایش حدود ۵۴ درصد نور مفید روز (UDI) و کاهش ۶/۱۵ درصد خیرگی (sGA) به صورت سالیانه می شود.

کلیدواژه ها:

شباک ، ساختمان اداری ، بهینه سازی ، نور روز ، خیرگی