توسعه پایدار شهری با روسازی های نفوذپذیر: تحلیل هیدرولوژیک و زیست محیطی

روسازی های نفوذپذیر به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی زیرساخت سبز و توسعه کم اثر (LID) برای مدیریت رواناب شهری، با هدف کاهش حجم و پیک دبی رواناب، افزایش نفوذ به خاک و بهبود کیفیت آب معرفی می شوند. این پژوهش با مرور مبانی نظری، انواع روسازی ها (آسفالت متخلخل، بتن نفوذپذیر، سنگفرش قفل شونده نفوذپذیر و روسازی های شبکه ای)، مزایای زیست محیطی (کاهش رواناب، تغذیه سفره های زیرزمینی، بهبود کیفیت آب، کاهش اثر جزیره حرارتی و افزایش ایمنی سطحی) و چالش های عملی (انتخاب سایت، طراحی هیدرولوژیکی و سازه ای، نگهداری و بهره برداری) به بررسی جامع این فناوری می پردازد. بر اساس منابع راهنما و مطالعات میدانی، روسازی های نفوذپذیر در کاربری های کم ترافیک مانند پارکینگ ها و پیاده روها عملکرد بهینه ای نشان می دهند و می توانند بار شبکه جمع آوری را کاهش دهند، هرچند موفقیت آن ها به کنترل منابع رسوب، پایش دوره ای و نگهداری پیشگیرانه وابسته است. نتایج نشان دهنده کاهش ۵۰-۷۵ درصدی نیاز به نمک پاشی در اقلیم های سرد و حذف معنادار آلاینده ها است. این مقاله پیشنهاد می کند با رعایت اصول طراحی و اجرای دقیق، این سامانه ها را برای پایداری هیدرولوژیک شهری به کار گرفت.

کلیدواژه ها:

روسازی نفوذپذیر ، زیرساخت سبز ، توسعه کم اثر (LID) ، مدیریت رواناب شهری ، هیدرولوژی شهری