پیامدهای استفاده از ارزیابی توصیفی بر انگیزش و خودکارآمدی دانش آموزان

هدف این مقاله تحلیلی-مروری، بررسی پیامدهای روانشناختی و تربیتی جایگزینی ارزیابی سنتی نمره ای با ارزیابی توصیفی (Descriptive Assessment) بر ابعاد کلیدی یادگیری دانش آموزان است. تمرکز اصلی بر دو متغیر انگیزش درونی و خودکارآمدی تحصیلی است. یافته های تحلیل نشان می دهد که ارزیابی توصیفی، با فراهم آوردن بازخورد کیفی و سازنده به جای رتبه بندی های کمی، تمرکز دانش آموز را از عملکرد بیرونی به پیشرفت فردی و تسلط بر محتوا تغییر می دهد (رستگار و محمدی، ۱۴۰۳). این رویکرد به طور مستقیم حس کنترل و خودمختاری (عامل انگیزش درونی) و نیز باور به قابلیت های شخصی برای انجام موفقیت آمیز تکالیف (خودکارآمدی) را تقویت می کند. نتیجه گیری بر لزوم توسعه و تعمیم این نوع ارزیابی به عنوان یک مداخله انگیزشی در نظام آموزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی توصیفی ، انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی ، بازخورد کیفی ، پیشرفت فردی ، ارزیابی تکوینی.