نقش خانواده در بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان

این مقاله نقش خانواده در بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان را بررسی می کند و با تمرکز بر سازوکارهای اثرگذاری خانواده، هدف دارد پیوند میان سبک های فرزندپروری، محیط یادگیری در خانه، پایش تکلیف و بازخورد سازنده، کیفیت گفت وگوی روزانه با فرزند، هم ترازی انتظارات والدین با برنامه درسی و سرمایه اجتماعی خانواده را تبیین کند. روش پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور نظام مند مقالات معتبر انجام شده است. برآیند تحلیل ها نشان می دهد ترکیب تعامل گرم و قاطع والدین، الگوسازی اخلاقی، مدیریت سنجیده رسانه و تلفن همراه، و همکاری منظم خانه و مدرسه با افزایش خودنظم دهی، انگیزش درونی، تعلق مدرسه ای و مهارت های ارتباطی دانش آموز همراه می شود و پیامد آن بهبود پیشرفت درسی، کیفیت انجام تکلیف، حضور منظم، کاهش تعارض های کلاسی و افت رفتارهای پرخطر است. نتایج همچنین بر حساسیت راهبردها به بافت های گوناگون مانند مناطق کم برخوردار، خانواده های دوشاغل و دوره های تحصیلی مختلف دلالت دارد و مولفه های کلیدی یک بسته خانواده محور را معرفی می کند که شامل چک فهرست مشارکت والدین، برنامه هفتگی یادگیری در خانه، گفت وگوی روزانه کوتاه درباره آموخته ها، نظام بازخورد دوجانبه خانه و مدرسه و تابلو کنترل مدرسه ای برای پایش پیشرفت است. الگوی مفهومی پیشنهادی مسیرهای اقدام کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت را برای تقویت نقش خانواده ترسیم می کند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، عملکرد تحصیلی ، عملکرد اجتماعی ، فرزندپروری ، همکاری خانه و مدرسه ، سرمایه اجتماعی