چگونگی برنامه ریزی استراتژیک برای تقویت دوجانبه دو کشور و رشد منافع ملی

هدف این تحقیق بررسی و تبیین چگونگی برنامه ریزی استراتژیک برای تقویت روابط دوجانبه میان دو کشور و ارتقای منافع ملی در ابعاد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و اجتماعی بود. پژوهش حاضر با رویکرد مروری و استفاده از منابع علمی معتبر داخلی انجام شد و طی آن، داده ها به صورت نظام مند از مقالات، کتاب ها و گزارش های مرتبط گردآوری و سپس بر اساس چارچوب مفهومی شامل پنج بعد اصلی دسته بندی و تحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان داد که برنامه ریزی استراتژیک، زمانی بیشترین اثر را دارد که ابعاد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و اجتماعی به صورت یکپارچه طراحی و اجرا شوند؛ تعاملات فرهنگی پایدار به ایجاد اعتماد و تسهیل همکاری های اقتصادی و سیاسی منجر می شود، دیپلماسی اقتصادی با اقدامات سیاسی و امنیتی هم زمان شده، روابط را مقاوم می سازد، و قدرت نرم به عنوان عامل کلیدی، تصویر ملی را بهبود بخشیده و زمینه همکاری بلندمدت را فراهم می آورد. نتیجه گیری کلی نشان داد که موفقیت روابط دوجانبه و ارتقای منافع ملی نیازمند راهبردی جامع، هماهنگی میان نهادهای داخلی و تعامل هوشمند با طرف خارجی است، به گونه ای که همه ابعاد همکاری در یک مسیر مشترک حرکت کنند و اثرات هم افزایی حاصل گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، روابط دوجانبه ، منافع ملی ، دیپلماسی اقتصادی ، قدرت نرم