تاثیر ارتباط عاطفی معلم و دانش آموز بر رشد اعتماد به نفس و انگیزش تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ارتباط عاطفی میان معلم و دانش آموز بر رشد اعتمادبه نفس و انگیزش تحصیلی در دوره ابتدایی انجام شده است. ارتباط عاطفی معلم با دانش آموزان، یکی از عوامل اساسی در شکل گیری محیطی امن، شاد و انگیزشی برای یادگیری محسوب می شود. در این مطالعه مروری، پژوهش های داخلی و بین المللی مرتبط با موضوع مورد بررسی قرار گرفته و یافته ها نشان می دهد که تعاملات صمیمی، رفتارهای محبت آمیز، توجه به نیازهای روانی و تشویق معلمان می تواند نقش مهمی در ارتقای احساس ارزشمندی، خودکارآمدی و انگیزش درونی دانش آموزان ایفا کند. نتایج همچنین بیانگر آن است که هرچه رابطه عاطفی میان معلم و شاگرد قوی تر باشد، میزان اعتمادبه نفس تحصیلی، تمایل به تلاش و پایداری در یادگیری افزایش می یابد. در مقابل، بی توجهی به جنبه های عاطفی در فرایند آموزش می تواند موجب افت تحصیلی، اضطراب و کاهش علاقه به یادگیری گردد. بر اساس یافته های این تحقیق، توجه به بعد عاطفی در تعاملات آموزشی باید یکی از اولویت های اصلی نظام تعلیم و تربیت باشد. پیشنهاد می شود با برگزاری کارگاه های مهارت های عاطفی و تقویت هوش هیجانی معلمان، زمینه ی ایجاد ارتباط موثر و انسانی در مدارس فراهم گردد تا رشد تحصیلی و روانی دانش آموزان به بهترین شکل تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

ارتباط عاطفی ، معلم ، اعتمادبه نفس ، انگیزش تحصیلی