بررسی اثر بخشی آموزش های چند حسی توسط آموزگار استثنایی دربهبود یادگیری دانش آموزان اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشد عصبی است که بر فرآیند یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان تاثیر می گذارد. این دانش آموزان اغلب نیازمند روش های آموزشی ویژه و متنوع برای تسهیل یادگیری هستند. آموزش های چندحسی به عنوان رویکردی جامع، با استفاده همزمان از چند حس مختلف مانند بینایی، شنوایی، لامسه و حرکت، می تواند فرآیند یادگیری را تسهیل کرده و ارتباطات ذهنی را تقویت کند. این مطالعه به بررسی اثر بخشی آموزش های چندحسی توسط آموزگار استثنایی بر بهبود یادگیری دانش آموزان اوتیسم می پردازد. در این رویکرد، آموزگار با بهره گیری از تکنیک های چندحسی و انطباق با نیازهای خاص هر دانش آموز، تلاش می کند محیط یادگیری جذاب و موثری ایجاد کند. یافته ها نشان می دهد که آموزش های چندحسی موجب افزایش توجه، بهبود مهارت های ارتباطی و ارتقای درک مفاهیم در دانش آموزان اوتیسم می شود. همچنین، این روش باعث افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فعالیت های آموزشی و کاهش رفتارهای ناخواسته می گردد. نقش آموزگار استثنایی در طراحی و اجرای این برنامه ها بسیار حیاتی است و مهارت های تخصصی وی در شناسایی نیازهای فردی و تنظیم فعالیت ها، موفقیت آموزش چندحسی را تضمین می کند. نتایج این بررسی می تواند راهنمایی مناسب برای مربیان و متخصصان آموزش ویژه باشد تا با استفاده از روش های چندحسی، کیفیت یادگیری و تعامل دانش آموزان اوتیسم را بهبود بخشند. در نهایت، تاکید بر اهمیت توسعه مهارت های چندحسی و تقویت همکاری میان خانواده و مدرسه برای دستیابی به نتایج بهتر در آموزش دانش آموزان اوتیسم ضروری است.

کلیدواژه ها:

آموزش چندحسی ، دانش آموزان اوتیسم ، آموزگار استثنایی ، بهبود یادگیری ، اختلال طیف اوتیسم