یکپارچه سازی یادگیری دیجیتال با محیط های آموزشی سنتی در مدارس

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل یکپارچه سازی یادگیری دیجیتال با محیط های آموزشی سنتی در مدارس انجام شده و از نوع پژوهش مروری است. در این تحقیق، منابع فارسی و خارجی مرتبط با آموزش ترکیبی (Blended Learning) و ادغام روش های سنتی و دیجیتال مرور و تحلیل شده اند. یافته ها نشان می دهند که آموزش ترکیبی می تواند انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش دهد، یادگیری فعال و مشارکتی را تقویت کند و مهارت های دیجیتال و تفکر انتقادی آنان را توسعه دهد. با این حال، محدودیت ها و چالش هایی نظیر کمبود زیرساخت های فناوری، عدم آمادگی و مهارت کافی معلمان، نابرابری دسترسی دانش آموزان و کمبود محتوای آموزشی متناسب شناسایی شد. عوامل موفقیت آموزش ترکیبی شامل توانمندسازی معلمان، تقویت زیرساخت ها، طراحی محتوای چندرسانه ای مناسب، توجه به سبک ها و ویژگی های یادگیری دانش آموزان و حمایت سازمانی و سیاست گذاری آموزشی هستند. همچنین مدل های مختلف آموزش ترکیبی مانند مدل چرخشی، انعطاف پذیر و آنلاین با راهنمایی بررسی و مدل چرخشی و انعطاف پذیر به دلیل سازگاری با شرایط مدارس ایران به عنوان مناسب ترین مدل ها شناسایی شدند. نتایج این پژوهش می تواند به توسعه چارچوب های بومی و ارائه راهکارهای عملی برای اجرای موثر آموزش ترکیبی در مدارس ایران کمک کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری دیجیتال ، آموزش سنتی ، آموزش ترکیبی ، مدارس ، یکپارچه سازی آموزشی