هوش مصنوعی و رسالت آموزگار ابتدایی در شکل دهی به آینده دانش آموزان

با گسترش روزافزون فناوری های هوش مصنوعی و ورود آن ها به نظام های آموزشی، نقش آموزگار ابتدایی بیش از پیش برجسته شده است. ابزارهای هوشمند قابلیت هایی همچون شخصی سازی یادگیری، تحلیل داده های آموزشی و ارتقای فرایند تدریس را فراهم می سازند و فرصت های تازه ای برای یادگیری موثر ایجاد می کنند. با این حال، آموزگار ابتدایی تنها نقش انتقال دهنده دانش را ایفا نمی کند، بلکه به عنوان معمار شخصیت و پرورش دهنده مهارت های اجتماعی، عاطفی و اخلاقی دانش آموزان جایگاهی بی بدیل دارد.اگرچه فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند در توسعه توانایی های شناختی یاری رسان باشند، اما در حوزه هایی مانند همدلی، خلاقیت، پرورش تفکر انتقادی و شکل دهی هویت فردی، جایگزینی برای معلم انسانی وجود ندارد. این مقاله با رویکردی تحلیلی، به بازتعریف نقش آموزگار ابتدایی در عصر هوش مصنوعی پرداخته و ضرورت ارتقای مهارت های فناورانه و آموزشی معلمان را بررسی می کند. یافته ها حاکی از آن است که معلمانی که توانایی بهره گیری از فناوری های نوین را در کنار مهارت های انسانی خود تقویت می کنند، می توانند نقش موثرتری در هدایت و توانمندسازی دانش آموزان ایفا نمایند. در نهایت، هم افزایی میان ظرفیت های انسانی معلم و فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی، زمینه ساز شکل گیری نظام آموزشی آینده محور و انعطاف پذیر خواهد بود که کودکان را برای زیست در جهانی پویا و پیچیده آماده می سازد.

کلیدواژه ها:

آموزگار ابتدایی ، هوش مصنوعی ، آینده آموزش ، مهارت های انسانی ، نوآوری آموزشی