بررسی موانع و راهکارهای ارتقای مشارکت یادگیرندگان در آموزش مجازی در مدارس

مشارکت یادگیرنده به عنوان یکی از مهم ترین پیش بینی کننده های موفقیت تحصیلی و یادگیری عمیق، در محیط آموزش مجازی با چالش های منحصربه فردی روبرو است. گذار از آموزش حضوری به مجازی، این واقعیت را آشکار ساخت که صرفا دسترسی به محتوا و فناوری، تضمین کننده درگیری فعال و معنادار دانش آموزان نیست. این مقاله مروری با هدف شناسایی نظام مند موانع کلیدی پیش روی مشارکت یادگیرندگان در کلاس های مجازی مدارس و بررسی راهکارهای مبتنی بر شواهد برای غلبه بر این موانع به رشته تحریر درآمده است. موانع مشارکت در سه سطح اصلی پداگوژیک، اجتماعی-عاطفی، و شناختی-فنی طبقه بندی و تحلیل شده اند. موانع پداگوژیک شامل طراحی های معلم محور و انتقال محور، فقدان تعامل و فعالیت های شناختی سطح بالا است. موانع اجتماعی-عاطفی به احساس انزوا، فقدان حس تعلق به جامعه یادگیری و اضطراب ارتباطی اشاره دارد و موانع شناختی-فنی شامل بار شناختی اضافی ناشی از طراحی ضعیف محتوا و چالش های دسترسی می شود. در بخش راهکارها، مقاله بر ضرورت یک تحول پارادایمی به سمت طراحی های دانش آموزمحور و ساختن گرا تاکید می کند. راهکارهایی نظیر بهینه سازی محتوای چندرسانه ای بر اساس اصول شناختی، ایجاد جوامع یادگیری آنلاین از طریق تقویت تعاملات چندجانبه، و به کارگیری راهبردهای انگیزشی مانند گیمیفیکیشن مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج این بررسی نشان می دهد که ارتقای مشارکت، یک پیامد اتفاقی نیست، بلکه محصول یک طراحی آموزشی هوشمندانه، هدفمند و همدلانه است که در آن فناوری به عنوان ابزاری در خدمت تقویت ارتباطات انسانی و تسهیل فرآیندهای یادگیری فعال به کار گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

مشارکت یادگیرنده ، آموزش مجازی ، موانع یادگیری ، راهکارهای آموزشی ، انگیزش تحصیلی ، طراحی آموزشی