نقش نانوفناوری در توسعه سامانه های نوین دارورسانی هدفمند در درمان سرطان

در سال های اخیر، نانوفناوری به عنوان رویکردی نوین در توسعه سامانه های دارورسانی هدفمند برای درمان سرطان مورد توجه گسترده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، مرور و تحلیل حامل های نانوساختار مورد استفاده در دارورسانی هدفمند عوامل شیمی درمانی است. داده های این مطالعه مروری از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed و Web of Science با استفاده از کلیدواژه هایی نظیر سرطان، نانودارو، نانوذرات، لیپوزوم و محلولیت گردآوری شده است. بررسی ها نشان می دهد که در میان انواع سامانه های دارورسانی نانوساختار، لیپوزوم ها، نانوذرات لیپیدی جامد، حامل های لیپیدی نانوساختار، نانوذرات پلیمری، میسل ها، نانوذرات آلبومین و کونژوگه های دارو–پلیمر از کارآمدترین سامانه ها برای انتقال کنترل شده و هدفمند داروهای شیمی درمانی محسوب می شوند. بسیاری از داروهای شیمی درمانی ماهیتی آب گریز داشته و از محلولیت آبی پایین، سمیت بالا و اختصاصیت پایین رنج می برند؛ مسائلی که موجب کاهش کارایی درمان و بروز مقاومت دارویی می گردد. به کارگیری سامانه های دارورسانی نانوساختار می تواند با بهبود زیست توزیع دارو، کاهش عوارض جانبی و افزایش اثر درمانی، راهکاری موثر برای غلبه بر این چالش ها ارائه دهد. افزون بر این، طراحی نانوحامل های حاوی چند دارو برای درمان های ترکیبی، از رویکردهای نوظهور و چالش برانگیز در زمینه نانوداروها است که می تواند از طریق کاهش مقاومت دارویی و ایجاد اثرات هم افزایی، اثربخشی درمان سرطان را ارتقا دهد. با وجود پیشرفت های چشمگیر در توسعه سامانه های مختلف نانوساختار، تنها تعداد محدودی از آن ها توانسته اند مراحل کارآزمایی بالینی را با موفقیت طی کرده و به عنوان نانوداروهای تاییدشده وارد بازار دارویی شوند.

کلیدواژه ها:

سرطان ، نانو دارو ، نانو ذرات ، لیپوزوم ، محلولیت