تحلیل محاسن و معایب روش آزمایشی (آزمایشگاهی) به عنوان روش تدریس

تدریس آزمایشگاهی روشی از آموزش است که در آن دانش آموزان از طریق انجام آزمایش، مشاهده و تجربه مستقیم، مفاهیم علمی را یاد می گیرند. این شیوه تدریس با استفاده از ابزارها، دستگاه ها و مواد آزمایشگاهی، زمینه ای را فراهم می کند که دانش آموزان به جای حفظ کردن اطلاعات، آن ها را از طریق تجربه و آزمون درک کنند. این مقاله به روش توصیفی- کتابخانه ای و به منظور بررسی تحلیل محاسن و معایب روش آزمایشی (آزمایشگاهی) به عنوان روش تدریس به تحریر در آمده است. محاسن روش آزمایشگاهی: ۱- چون یادگیری از طریق تجارب مستقیم حاصل شده است، یادگیری باثبات تر و موثر تر خواهد بود. ۲- شاگردان علاوه بر دست یافتن به هدف های آموزشی، روش آزمایش کردن را نیز یاد می گیرند. ۳- در شاگردان انگیزه مطالعه و تحقیق تقویت می شود. ۴- حس کنجکاوی شاگردان ارضا می شود و آنان اعتقاد به نفس پیدا می کنند. ۵- نیروی اکتشاف، اختراع، و تفکر عملی در شاگردان تقویت می شود. ۶- این روش فعالیتهای آموزشی را برای فراگیران جالب و شیرین می کند و در نتیجه، آنان کمتر خسته و بی حوصله میکند. محدودیت ها های روش آزمایشگاهی: ۱- احتیاج به وسایل و امکانات فراوان دارد، لذا در مقایسه با سایر روشهای تدریس از نظر اقتصادی گران تمام می شود. ۲- به معلمان آگاه و مجرب که خود با روش آزمایشی آشنایی داشته باشند، نیاز دارد. ۳- نسبت به سایر روشها ممکن است اطلاعات و معلومات کمتری در اختیار شاگردان قرار دهد و دامنه لغات و مفاهیم آنان تقویت نشود. ۴- در صورت عدم کنترل، ممکن است به صورت غلط اجرا شود و این روش غلط در رفتار شاگردان تثبیت گردد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، روش آزمایشی (آزمایشگاهی) ، دانش آموز ، مدرسه