آینده پژوهی هوش مصنوعی در مدارس

در پی گسترش روزافزون فناوری های هوش مصنوعی، نظام های آموزشی با تحولی بنیادین مواجه شده اند که فرصت ها و چالش های متعددی را پیش روی مدارس قرار می دهد. این مقاله با رویکردی آینده پژوهانه و تحلیلی، به بررسی جایگاه هوش مصنوعی در تحول آموزش مدرسه ای پرداخته و تاثیر آن را بر مولفه های کلیدی همچون فرآیند یاددهی-یادگیری، ارزشیابی، مدیریت آموزشی و عدالت آموزشی مورد ارزیابی قرار می دهد. پژوهش با تکیه بر منابع علمی به روز، ضمن تبیین کاربردهای نوآورانه ی AI در محیط های آموزشی، مزایا، مخاطرات و پیامدهای آن را نیز واکاوی می کند. یافته ها نشان می دهند که استفاده از ابزارهایی نظیر الگوریتم های یادگیری ماشینی، سامانه های یادگیری تطبیقی، دستیارهای آموزشی هوشمند و ابزارهای تحلیل کلان داده، می تواند به شخصی سازی آموزش، ارتقای کیفیت تدریس، افزایش مشارکت فعال دانش آموزان و کاهش نابرابری های آموزشی بینجامد. به عنوان نمونه، این سامانه ها قادرند سبک یادگیری هر دانش آموز را شناسایی کرده و محتوای آموزشی متناسب با نیازهای او را ارائه دهند. اما چالش هایی نیز در مسیر بهره برداری از هوش مصنوعی وجود دارد که از جمله می توان به تهدید حریم خصوصی، سوگیری الگوریتمی، ملاحظات اخلاقی، هزینه های بالا و وابستگی به زیرساخت های پیشرفته اشاره کرد. این مقاله در واکنش به این موانع، راهکارهایی چون تدوین استانداردهای اخلاقی و قانونی، طراحی سامانه های شفاف، آموزش معلمان، و توسعه زیرساخت ها را پیشنهاد می کند. در پایان، بر ضرورت هم افزایی انسان محور میان فناوری و آموزش تاکید شده و از سیاست گذاران خواسته می شود با نگاهی جامع، مسیر استفاده مسئولانه و پایدار از هوش مصنوعی در مدارس را هموار سازند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آینده پژوهی ، آموزش و پرورش ، مدارس ، فناوری آموزشی ، ارزیابی هوشمند ، اخلاق در هوش مصنوعی