پیشگیری از مالاریا و بررسی مقاومت دارویی در بیماری های تک یاخته ای

مالاریا به عنوان یکی از کشنده ترین بیماری های انگلی ناشی از تک یاخته Plasmodium، به ویژه در مناطق گرمسیری، همچنان تهدیدی جدی برای سلامت عمومی محسوب می شود. پیشگیری از ابتلا به این بیماری شامل اقدامات گسترده ای نظیر کنترل ناقل (پشه آنوفل)، استفاده از پشه بندهای آغشته به حشره کش، مدیریت منابع آبی، و شیمی پیشگیری با داروهایی مانند مفرولوکین و آتواکون-پروگوانیل است. با وجود پیشرفت های درمانی، بروز مقاومت دارویی در گونه های مختلف پلاسمودیوم به ویژه نسبت به آرتیمیسینین، چالشی بزرگ در روند کنترل مالاریا ایجاد کرده است. این پدیده، مشابه آنچه در دیگر بیماری های تک یاخته ای مانند لیشمانیازیس و بیماری خواب آفریقایی مشاهده می شود، عمدتا ناشی از فشار انتخاب دارویی، جهش های ژنتیکی و تغییرات در عملکرد پروتئین های هدف است. مقاومت دارویی منجر به کاهش اثربخشی درمان و افزایش نرخ مرگ ومیر شده و نیاز فوری به راهکارهای نوین درمانی را مطرح می سازد. استفاده از ترکیبات دارویی جدید، نظارت ژنومی بر مقاومت، و ارتقاء سیستم های مراقبت و پیشگیری می تواند نقش بسزایی در مهار این بیماری ها ایفا کند. همکاری بین المللی، سیاست گذاری صحیح و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، از ارکان اصلی کنترل پایدار بیماری های تک یاخته ای هستند.

کلیدواژه ها:

پشه آنوفل ، آرتیمیسینین ، لیشمانیازیس ، پلاسمودیوم ، جهش ژنتیکی