بکارگیری انرژی های تجدیدپذیر در معماری

در دهه های اخیر مهم ترین چالش در جامعه، به خصوص جامعه معماران، مسئله بحران انرژی می باشد. این مسئله از زمانی بوجود آمد که جامعه رو به صنعتی شدن رفت و از سنتی بودن فاصله گرفت. با اینکه صنعتی شدن دستاورد مهمی است و تاثیر بسیاری بر معماری پدید آورد، اما از سوی جامعه مصرف گرا توجه چندانی نشد و پیامدهایی منفی بر زندگی ساکنین کره زمین گذاشت. پیامدهایی از جمله گرم شدن کره زمین و افزایش آلودگی هایی که با استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی پدید آمده است. بنابراین باید امروزه به دنبال راه حل هایی می باشیم که از جمله آن استفاده از انرژی های تجدیدپذیر یا پایدار میباشد. استفاده مناسب از انرژی های تجدید پذیر(آب، باد، خورشید و...)، روش های پایدار و حداقل استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر است که کیفیت آن با طراحی مناسب محیط های مسکونی و تجاری و آموزشی و... دوچندان میگردد. در این مقاله از لحاظ ماهیت و نحوه انجام کار از منابع کتابخانه ای و روش توصیفی تحیلی استفاده شده است. با کاربرد انرژی های نو و توسعه پایدار در ساختمان و هماهنگ سازی معماری با اقلیم می توان در مصرف انرژی صرفه جویی کرد و نیز از آلودگی محیط زیست جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی تجدیدپذیر ، اقلیم ، انرژی های نو ، انرژی خورشیدی