تاثیر بایوفیلیک بر ارتقاء حضورپذیری فضاهای جمعی مجتمع های مسکونی برای کودکان

کودکان آینده سازان جامعه هستند. اهمیت توجه به حقوق کودکان ونیاز های آنان در شکل دادن به محیط زندگی شان، ضرورت بررسی عوامل موثر در ایجاد احساس آرامش در کودکان هنگام بهره گیری از فضاها و همچنین آشتی کودک با محیط اجتماعی را پررنگ تر می نماید. زندگی مدرن شهری رابطه انسان به ویژه کودکان را با طبیعت بسیار محدود کرده است، در حالی که طبیعت عاملی تاثیر گذار در بهبود کیفیت زندگی آدمیان است. معماری بایوفیلی یک دیدگاه نوآورانه است که با آشتی انسان و طبیعت، سلامتی و عملکرد بدنی انسان را برای داشتن زندگی بهتر ارتقاء می بخشد. در این مقاله سعی بر آن است تا با استفاده از روش کیفی و تحلیل محتوی، به بررسی و تحلیل مطالعات انجام شده در زمینه بایوفیلیک، به تبیین راهکارهایی برای طراحی فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی در جهت افزایش حضور کودکان در اجتماع پرداخته شود. نتایج نشان می دهد که راهکارهایی چون استفاده از نور به طور غیر یکنواخت، ایجاد تنوع رنگ و سایه روشن، استفاده مستقیم از گیاهان، حیوانات از طریق بام های سبز، آکواریوم ها و لانه های پرندگان.

کلیدواژه ها:

بایوفیلیک ، کودک ، حضور پذیری ، مسکن ، فضاهای عمومی