مقایسه تطبیقی ساختمان مدولار در معماری سنتی و مدرن

همانطور که هر متخصص در صنعت ساختمان می داند، ساخت وساز کاری پرهزینه و بی وقفه باشد. تاخیرها تقریبا در هر پروژه ای ایجاد می شوند که اغلب ناشی از نیازهای اداری، آب وهوا، برنامه ریزی ناکافی، تعداد نیروی کار و سایر شرایط غیرمنتظره باشد. خوشبختانه، راه حلی مفید برای کاهش زمان ساخت وجود دارد و آن «ساختمان مدولار» است. هنر و معماری از دیر باز ورای محلی که در آن نمود و رشد یافته اند دارای چند اصل اساسی می باشند که در اشکال مختلف ولی در یک چارچوب ثابت نمایان شده اند. سازه یا خانه مدولار فرآیندی است که در آن یک ساختمان در خارج از سایت، تحت شرایط کارخانه و به صورت پیش ساخته احداث می شود. در این شیوه ساخت نیز از همان مصالح و مقرارت ساخت وساز در پروژه های متعارف استفاده می شود اما تفاوت در زمان ساخت است. در عصر مدرن نیز شاهد نظام های تناسباتی رنسانس، مدول لوکوربوزیه و نظام ساختمان سازی مدولار هستیم که در تقابل با نظام تناسباتی معماری کلاسیک در صدد هر چه انسانی تر کردن مقیاس ها و افزایش قابلیت ساخت پذیری بوده اند. روش تحقیق این پژوهش، بصورت تحلیلی توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای و مقالات صورت گرفته و هدف این پژوهش مروری بر ادبیات شکل گیری نظام های تناسبات هندسی و بازشناسی نقش پیمون به عنوان الگوی سازمان دهنده فضا در معماری سنتی ایرانی و مدول در معماری غرب برای ادراک بهتر الگوی هندسی بکار رفته در معماری مسکونی و استدلال منطقی در راستای تطبیق نحوه کاربست نظام های تناسباتی پیمون سنتی و مدول مدرن در معماری مسکونی را مقایسه کند.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، مدولار ، مجتمع مسکونی ، معماری مدرن