برنامه ریزی جهت توسعه گردشگری شهری پایدار با رویکرد شهر دوستدار توان یابان (نمونه موردی منطقه ۵ کلانشهر تهران)

اشخاص معلول جسمی، معلول ذهنی و جانبازان بخشی از جامعه هستند که نیاز به دسترسی و استفاده از امکانات و فضاهای شهری مانند دیگران دارند. اما وجود برخی موانع، به ویژه در راه طراحی، معماری و برنامه ریزی شهری، باعث شده است که بسیاری از فضاهای شهری، به ویژه جاده های عمومی، پارک ها و فضاهای سبز، شرایط لازم برای برآورده شدن نیازهای دسترسی افراد معلول را نداشته باشند. بر این اساس هدف تحقیق حاضر نیاز به سازگارسازی فضای شهری، به ویژه پیاده روها و گذرها برای استفاده از طبقات خاص است. نتایج تحقیق نشان می دهد که حضور مستقل افراد معلول در جامعه بدون شک منجر به استقلال فردی و شکوفایی استعدادها و توانایی های آنها و کاهش مشکلات روانی، روانشناختی و جسمی فرد معلول و افراد اطراف او خواهد شد. برای رسیدن به محیط مناسب برای افراد معلول و جانبازان. لازم است شبکه جاده های شهری از جمله شبکه پیاده روی و شبکه ارتباطی پیاده و سواره، همچنین محیط های مرتبط با معلولین مانند پارک ها، امکانات شهری، نورپردازی و حتی تنظیم گیاهان سازگارسازی شود. محیط شهری باید به گونه ای طراحی شود که افراد معلول (جسمی-حرکتی و نابینا) بتوانند به راحتی به اقسام مختلف شهر دسترسی یابند. امکاناتی که امکان زندگی مستقل برای آنها بدون کمک دیگران و حرکت آسان را فراهم کنند. گردشگری شهری پایدار یکی از مهمترین حوزه های توسعه پایدار در جوامع شهری است. این نوع گردشگری بر حفظ محیط زیست، کاهش آلودگی و بهبود کیفیت زندگی شهروندان و گردشگران تاکید دارد. توسعه گردشگری شهری پایدار با رویکرد شهر دوستدار توان یابان می تواند فرصتی برای افزایش دسترسی این افراد به جاذبه های گردشگری و بهبود کیفیت زندگی آنها باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای توسعه گردشگری شهری پایدار با رویکرد شهر دوستدار توان یابان در منطقه ۵ کلانشهر تهران انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که منطقه ۵ کلانشهر تهران دارای جاذبه های گردشگری متنوعی از جمله تاریخی، مذهبی، فرهنگی، طبیعی و ورزشی است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، اشخاص معلول ، گردشگری شهری پایدار ، شهر دوستدار توان یابان ، منطقه ۵ کلانشهر تهران