چگونه توانستم با بهره گیری از روش های خلاقانه و مشارکتی، علاقه ی هنرجویان به ادامه تحصیل در دانشگاه فرهنگیان را افزایش دهم؟

در بسیاری از هنرستان ها، به ویژه در مدارس فاقد مشاور، خلا جدی در حوزه ی هدایت تحصیلی هنرجویان نسبت به مسیر دانشگاه فرهنگیان و حرفه ی معلمی احساس می شود. در این فضا، نبود اطلاع رسانی مناسب، فقدان الگوهای الهام بخش و دوری از آینده پژوهی، شناخت و انگیزه ی دانش آموزان را نسبت به این مسیر به شدت کاهش داده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و به کارگیری راهکاری موثر برای افزایش شناخت و انگیزه ی هنرجویان هنرستان نسبت به دانشگاه فرهنگیان و مسیر حرفه ای معلم شدن است. پژوهش حاضر به روش اقدام پژوهی و از نوع مشارکتی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از مشاهده ی میدانی، گفتگوهای آزاد با هنرجویان و ثبت بازخوردهای کلاسی استفاده شد. جامعه ی پژوهش شامل هنرجویان پایه دوازدهم یک هنرستان فنی وحرفه ای در شهر اصفهان بود. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مصاحبه های غیررسمی، یادداشت های میدانی و تحلیل کیفی مشارکت های کلاسی بود. نمونه گیری به صورت هدفمند از میان هنرجویانی انجام شد که علاقه مند به ادامه ی تحصیل و جست وجوی مسیرهای شغلی مرتبط با آموزش بودند. تحلیل داده ها نشان داد که روایت تجربه ی شخصی معلم کارورز در قالب گفت وگوی صمیمانه، موجب افزایش محسوس مشارکت، کنجکاوی و انگیزه ی هنرجویان نسبت به مسیر معلمی شد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که در شرایط نبود امکانات رسمی مشاوره ای، می توان از ظرفیت انسانی معلمان و کارورزان برای الهام بخشی و هدایت تحصیلی اثربخش بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

اقدام پژوهی ، هدایت تحصیلی ، دانشگاه فرهنگیان ، انگیزش تحصیلی ، روایت تجربه