انجام تحقیق و پژوهش مبنتی بر ظرفیت های بومی منطقه ( استفاده از پسماند کشاورزی باغات گردوی شهر ضیآباد در تهیهی نانو کربن فعال)

مقدمه در سال های اخیر پژوهش درباره استفاده از ضایعات و پسماندهای محصولات کشاورزی، فرآوری آن ها و کاربرد آن ها به طور قابل توجهی افزایش یافته است. هر ماده ای که از دید تولیدکننده زائد تلقی و دور ریخته شود، پسماند نامیده شده و نیاز به مدیریت دارد. پسماندهای کشاورزی به پسماندهای ناشی از فعالیت های تولیدی در بخش کشاورزی گفته می شود از قبیل فضولات، لاشه حیوانات (دام، طیور و آبزیان) محصولات کشاورزی فاسد یا غیر قابل مصرف). اگر پسماند مدیریت نشود، پیامدهای ناگواری را به همراه خواهد داشت، باید توجه داشته باشیم دنیایی که در آن زندگی می کنیم محدود است اما درخواست های انسان نامحدود بوده و طبیعی است این محدودیت ها با خواسته های نامحدود همخوانی نداشته باشد. ما به نحوی و به دست خودمان همین فضای محدود را از بین می بریم. با به کار گیری این پسماندها می توان مشکلات ناشی از آلایندگی آن ها را در محیط زیست کاهش داد. برخلاف وجود امکانات بالقوه فراوان و تولید قابل ملاحظه انواع محصولات کشاورزی در کشور، سالیانه مقادیر فراوانی پسماند در بخش کشاورزی تولید می شود که متاسفانه بخش قابل توجهی از آن به شکل غیر اصولی و به دور از ملاحظات زیست محیطی در محیط رها و یا دفن می گردد. با به کاربردن روش های مناسب مدیریتی در جهت استفاده از پسماندهای کشاورزی، گامی مهم در راستای رسیدن به اهداف توسعه پایدار و حفظ محیط زیست برداشته می شود. استفاده از پسماندها باعث استفاده بهینه محصولات کشاورزی بدون افزایش سطح زیر کشت محصولات می گردد که این امر فشار کمتر به محیط زیست را در پی خواهد داشت. از طرفی، یکی دیگر از معیارهای توسعه پایدار کشاورزی، امنیت غذایی، مقابله با فقر و تامین نیازهای غذایی بشر حاضر و آینده می باشد. از نظر اقتصادی نیز مدیریت هوشمندانه پسماند می تواند از اهمیت قابل توجهی برخوردار باشد. در نتیجه، ضمن این که هزینه ای به جامعه و محیط زیست تحمیل نمی شود تولید ثروت هم می شود. از مهمترین روش های

کلیدواژه ها:

پسماند کشاورزی ، نانو کربن فعال ، مدیریت پسماند ، توسعه پایدار ، حفظ محیط زیست