چگونه توانستیم اختلال مکیدن انگشت دست مهنا دانش آموز کم توان ذهنی را کاهش دهیم

کودکان بخشی از ساعات روز را در مدرسه سپری می کنند بنابراین مدرسه می تواند در تربیت آنها نقش بسزایی داشته باشد. در این میان عده ای از کودکان به راهنمایی و کمک معلم بیشتر از سایرین نیاز دارند و بنابراین معلم است که می تواند با فراهم کردن کمک های بجا و لازم به این گروه از افراد کمک کند. هدف از انجام این اقدام پژوهی کمک به کاهش و رفع اختلال انگشت مکیدن مهنا مرادخانی دانش آموز پایه اول مدرسه امید است. مکیدن انگشت یک اختلال عادتی ارضا کننده مهنا است که از دوران کودکی سن دو سالگی آغاز شده و تاکنون ادامه داشته است. در ابتدای مکیدن انگشت به دلیل کودکی و از روی عادت بوده که بعد ها به یک اختلال تبدیل شده و تحت تاثیر عواملی مانند ترس و استرس شدت گرفته است. ما به منظور جمع آوری اطلاعات در رابطه با اختلال دانش آموز از روش های اسنادی، مطالعه منابع، مشاهده و مصاحبه استفاده کردیم و در نهایت با توجه به اطلاعات گردآوری شده وزیر نظر گرفتن مهنا در کلاس و صحبت با والدین او و مشورت با کادر دفتر به منظور حل اختلال دانش آموز از روش های حمایت عاطفی، بازی و سرگرمی برای پرت کردن حواس او، نقاشی و کاردستی، بازی با خمیر و اسلایم، قصه و شعر خوانی، شبیه سازی موقعیت، تشویق کننده های مثبت، مشوق هایی از جمله رسم جدول و یادآورهایی مانند زدن چسب و رنگ انگشتی به دست دانش اموز استفاده کردیم. نتایج بعد از ارائه راه حل ها حاکی از آن بود که راه حل های ارائه شده از اعتبار کافی برخوردار بوده و با استفاده از این راه حل های به هنگام اختلال مهنا کاهش یافته است به طور کلی در این پژوهش ما با استفاده از رسم جدول و نمودارها میزان مکیدن انگشت قبل از اقدام به رفع این اختلال و بعد از ارائه راه حل ها و بهبود این اختلال را به نمایش گذاشته ایم.

کلیدواژه ها:

کم توانی ذهنی ، اختلال رفتاری ، مکیدن انگشت ، شناسایی عوامل ، تقویت مثبت