بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر توسعه مهارت های تفکر انتقادی در مطالعات اجتماعی

هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر توسعه مهارت های تفکر انتقادی در دانش آموزان رشته مطالعات اجتماعی است. این مطالعه با تحلیل و نقد نظام مند پژوهش های پیشین داخلی و بین المللی به دنبال شناسایی اثربخشی این روش آموزشی، موانع اجرای آن و خلاهای موجود در ادبیات پژوهش است. یافته ها نشان می دهند که ایفای نقش به عنوان یک شیوه فعال یادگیری، با ایجاد فرصت های تعاملی و موقعیت های شبیه سازی شده، به شکل قابل توجهی مهارت های تفکر انتقادی را ارتقا می دهد. این روش باعث می شود یادگیرندگان از نگاه های مختلف به مسائل اجتماعی بیندیشند، فرضیات خود را بازنگری کنند و در فضای گفتگو و نقد مشارکت فعال داشته باشند. با این حال، اثرگذاری این روش به عوامل متعددی نظیر کیفیت طراحی سناریوها، مهارت و آموزش معلمان، و شرایط محیطی بستگی دارد. محدودیت هایی مانند کمبود آموزش تخصصی معلمان، فشارهای زمانی در برنامه های درسی و نبود زیرساخت های مناسب، از مهم ترین موانع اجرای موثر این روش هستند. در نهایت، این مقاله بر ضرورت حمایت های سازمانی، آموزش معلمان و بازنگری در برنامه های درسی برای بهره گیری بهینه از روش ایفای نقش تاکید می کند و پیشنهاد می دهد پژوهش های آینده به بررسی اثرات بلندمدت و تطبیقی این روش در بسترهای فرهنگی و آموزشی مختلف بپردازند. این راهبرد می تواند زمینه ساز تربیت دانش آموزانی آگاه، منتقد و توانمند در مطالعات اجتماعی باشد.

کلیدواژه ها:

تدریس ایفای نقش ، تفکر انتقادی ، مطالعات اجتماعی ، یادگیری فعال ، مهارت های تحلیلی ، توسعه مهارت های شناختی