تاثیر فضای روانی مدرسه و مدیریت حمایتی بر افزایش اعتمادبه نفس و انگیزه ی پیشرفت دانش آموزان

فضای روانی مدرسه و مدیریت حمایتی به عنوان دو مولفه کلیدی در نظام آموزشی، نقش مهمی در رشد اعتمادبه نفس و انگیزه ی پیشرفت دانش آموزان ایفا می کنند. این مقاله، با رویکردی تحلیلی–مروری، تلاش می کند تا تاثیر این دو عامل بر ابعاد روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان را بررسی کند. فضای روانی مدرسه شامل مولفه هایی مانند امنیت روانی، احساس تعلق، روابط انسانی مثبت و عدالت آموزشی است که به شکل گیری محیطی سالم و انگیزشی برای رشد شخصیتی دانش آموزان کمک می کند. مدیریت حمایتی نیز، با ویژگی هایی همچون همدلی، گوش دادن فعال، تشویق و ارائه بازخورد مثبت، محیطی مشارکتی و الهام بخش برای دانش آموزان فراهم می آورد. هدف اصلی مقاله، تحلیل نقش این دو متغیر در تقویت خودپنداره مثبت و افزایش انگیزه ی پیشرفت دانش آموزان است. نتایج تحلیلی نشان می دهد که فضای روانی مثبت و مدیریت حمایتی، از طریق ایجاد احساس ارزشمندی، کاهش اضطراب و تقویت روابط انسانی، تاثیر مستقیمی بر اعتمادبه نفس و انگیزش دانش آموزان دارند. همچنین، چالش هایی همچون سلطه سبک های مدیریت اقتدارگرایانه، فشارهای آموزشی نمره محور، کمبود آموزش های روان شناختی برای مدیران و معلمان و نبود سازوکارهای ارزیابی مستمر فضای روانی مدارس، موانع جدی در اجرای این رویکردها محسوب می شوند. برای رفع این محدودیت ها، پیشنهادهایی از جمله توانمندسازی مدیران و معلمان از طریق آموزش های تخصصی، اصلاح ساختار مدیریتی به سبک مشارکتی، طراحی نظام بازخورد مثبت و پایش مستمر فضای روانی مدارس ارائه شده است. در نهایت، مقاله بر ضرورت برنامه ریزی برای ارتقای جو روانی سالم و سبک مدیریت انسانی در مدارس تاکید دارد و پیشنهاد می کند پژوهش های تجربی بیشتری در سطوح مختلف تحصیلی انجام شود تا ابعاد عملی این مفاهیم بهتر روشن گردد.

کلیدواژه ها:

فضای روانی مدرسه ، مدیریت حمایتی ، اعتمادبه نفس ، انگیزه پیشرفت ، نظام آموزشی