حذف اتیل بنزن و پارازیلین از محلولهای آبی توسط نانومونت موریلونیت اصلاح شده

در این تحقیق برای حذف اتیل بنزن و پارازایلین از محلولهای آبی نانو مونت موریلونیت اصلاح شده مورد استفاده قرار گرفت. پارامترهایی مانند زمان تماس، pH محلول، مقدار جاذب و غلظت آلاینده بر ظرفیت جذب نانومونت موریلونیت اثر گذار بود. تعادل در مدت 24 ساعت صورت گرفت. جذب اتیل بنزن و پارازایلین بر روی جاذب، بر اساس ظرفیت جذب آن، به صورت تعادلی صورت گرفت. داده های ایزوترم تجربی با استفاده از معادلات فرندلیچ و لانگمویر بررسی شدند. در مدل فرندلیچ ضریب همبستگی جذب سطحی اتیل بنزن 9964/0 و پارازایلین 9974/0 بدست آمد که در مقایسه با ضرائب همبستگی بدست آمده در مدل لانگمویر، خطای کمتری را نشان داد. بنابراین جذب سطحی اتیل بنزن و پارازایلین بر روی نانومونت موریلونیت با همبستگی بیشتری از ایزوترم فرندلیچ پیروی کرد.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی ، اتیل بنزن ، پارازیلین ، نانومونت موریلونیت ، ایزوترم جذب