اثر بازدارندگی چند قارچ کش بر رشد و نمودو گونه قارچ Alternaria alternata و Alternaria solani

بیماری لکه موجی یکی از بیماری های مهم و رایج بوده که در اکثر گیاهان زراعی و بخصوص خانواده ی Solanaceae ایجاد بیماری می نماید. هم اکنون در ایران این بیماری مزارع سیب زمینی را به طور همه گیر تهدید می نماید. در بررسی های آزمایشگاهی تاثیر قارچ کش های ایپرودیون، کلروتالونیل و مانکوزب در غلظت یک پی پی ام، در مقایسه با تری فلوکسی استروبین در غلظت های ۱ ،۲ ،۵ و ۱۰ پی پی ام روی محیط کشت های جامد مختلف شامل PDA و CMA روی دو گونه ی Alternaria alternata (Fries) Keissler.و Alternaria solani (Ell. and Mart.) Jones and Grout. مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که همه ی قارچ کش های مورد آزمون در بازدارندگی این دو گونه موثر و تفاوت هایی از نظر میزان سرعت رشد پرگنه دارند. در مرحله ی بعدی مقایسه ی قارچ کش تری فلوکسی استروبین در غلظت های ۱، ۲، ۵، ۱۰، ۲۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی پی ام روی دو گونه ی مذکور نیز نشان داد که غلظت های این قارچ کش قادر به بازدارندگی این دو گونه در سطح آزمایشگاه هستند، به طوری که با افزایش غلظت قارچ کش، سرعت رشد پرگنه ی گونه ها کاهش قابل توجهی یافت. بیشترین میزان بازدارندگی در قارچ کش تری فلوکسی استروبین با غلظت های۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی پی ام و کم ترین اثر بازدارندگی در تری فلوکسی استروبین با غلظت یک پی پی ام مشاهده شد. بررسی تاثیر قارچ کش های فوق بر میزان اسپورزایی گونه ی A. alternata نشان داد که با افزایش غلظت قارچ کش میزان اسپورزایی کاهش می یابد و بالاترین میزان اسپورزایی در تیمار با قارچ کش مانکوزب و کم ترین آن در قارچ کش تری فلوکسی استروبین با غلظت ۱۰۰۰ پی پی ام بود. شاخص های رشدی، شامل وزن تر و خشک میسلیوم در محیط مایع زاپکس تحت تاثیر قارچ کش قرار گرفته و بیشترین وزن تر میسلیوم در تیمار قارچ کش مانکوزب و کم ترین آن در تیمار تری فلوکسی استروبین با غلظت ۱۰۰۰ پی پی ام مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

بازدارندگی