بررسی راهکارهای تقویت امید به زندگی در بین دانش آموزان در مدارس

امید به زندگی نیروی است که انسان را در برابر سختیها و چالشهای زندگی مقاوم می کند و از طرفی یکی از مهمترین عوامل موثر بر سلامت روان و رشد متعادل دانش آموزان در دوران تحصیل است. با توجه به تحولات اجتماعی اقتصادی و فرهنگی، اخیر چالشهایی همچون فشارهای خانوادگی، نارضایتی از مدرسه، مقایسه های اجتماعی و کاهش ارتباطات موثر، به تهدیدی جدی برای میزان امید در دانش آموزان تبدیل شده اند. و عواملی مانند شکرگزاری و تمرکز بر جنبه های مثبت زندگی و ورزش و تغذیه سالم... جزو روشهای تقویت امید به زندگی به شمار می آید. (معتمد، ۱۳۹۹). بازیاری و صفاری در پژوهش خود دادند که دانش آموزان مناطق برخودار نسبت به دانش آموزان مناطق محروم و کم برخوردار تاب آوری بیشتری دارند (بازیاری و صفاری نیا، ۱۳۹۰). این مقاله با هدف بررسی علمی و کاربردی چالشهای مربوط به امید به زندگی در مدارس به تحلیل عوامل موثر بر کاهش این احساس در دانش آموزان می پردازد و راهکارهایی را برای تقویت آن به ویژه از منظر روانشناسی مثبت گرا و نقش معلمان ارائه می دهد. در این مقاله از منابع علمی معتبر مانند نظریه امید اسنایدر، نظریه آموختگی اجتماعی، بندورا و همچنین مشاهدات میدانی نگارنده در کلاس اول دبستان استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی دانش آموزان ، مدرسه ، نقش معلم