مدل ساختاری پیش بینی رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک در رانندگان نوجوان براساس جو عاطفی خانواده با میانجیگری تاب آوری

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک در رانندگان نوجوان براساس جو عاطفی خانواده با میانجیگری تاب آوری بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام رانندگان ۱۸ تا ۲۵ سال در لرستان در سال ۱۴۰۳ بود که از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس ۲۷۰ نفر انتخاب شدند ابزار پژوهش شامل مقیاس جو عاطفی خانواده مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون و پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر بود. دادههای پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری و نرم افزار ایموس تحلیل شدند نتایج پژوهش حاضر نشان داد جو عاطفی خانواده و تاب آوری رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک را به صورت منفی و معنادار پیش بینی می کنند. جو عاطفی خانواده با میانجیگری تاب آوری رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک را پیش بینی میکند. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت نقش خانواده از لحاظ ایجاد جو عاطفی مطلوب در بروز رفتار تاکید دارد جو عاطفی خانواده و تاب آوری از جمله عوامل محافظت کننده در رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک محسوب میشود.

کلیدواژه ها:

رانندگی پرخطر و حوادث ترافیک ، تاب آوری ، خانواده ، عاطفی ، نوجوانان