نقش تستهای فیزیولوژیکی در استعدادیابی ورزش قهرمانی بررسی دقیق عملکرد جسمانی ورزشکاران

زمینه و هدف فرآیند استعدادیابی در ورزش قهرمانی نیازمند استفاده از ابزارها و روشهای دقیق و مبتنی بر شواهد برای سنجش تواناییهای جسمانی، فیزیولوژیکی و روانی ورزشکاران است. در این میان تستهای فیزیولوژیکی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی نقش مهمی در ارزیابی کمی و کیفی ظرفیتهای بدنی افراد دارند این نوع تستها می توانند به شناسایی استعدادهای بالقوه و پیشبینی عملکرد آینده ورزشکاران کمک کنند هدف این پژوهش، تحلیل نقش و اهمیت تستهای فیزیولوژیکی در فرآیند شناسایی استعدادهای ورزشی و تعیین پتانسیل قهرمانی ورزشکاران در سطوح مختلف عملکردی می باشد. روش شناسی: این مطالعه به روش مروری تحلیلی انجام شده است که در آن داده ها از طریق جستجو در پایگاه های علمی معتبر بین المللی شامل Scopus، PubMed و Google Scholar در بازه زمانی (۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ جمع آوری شده اند. در چارچوب این پژوهش مطالعات مرتبط با سنجش شاخصهای فیزیولوژیکی در حوزه استعدادیابی ورزشی مورد تحلیل قرار گرفته اند. این شاخصها عبارتند از: حداکثر مصرف اکسیژن (VO۲max)، آستانه لاکتاتی توان بی هوازی، ترکیب بدنی و زمان واکنش که به عنوان معیارهای کلیدی در شناسایی استعدادهای ورزشی و پیشبینی عملکرد ورزشکاران شناخته می شوند هدف از انتخاب این شاخصها، بررسی نقش آنها در تعیین سطح عملکرد ورزشی و پتانسیل توسعه ورزشی ورزشکاران در رشته های مختلف است. یافته ها: یافته های حاصل از آنالیز داده ها نشان می دهند که به کارگیری استاندارد تستهای فیزیولوژیکی نقش کلیدی در شناسایی ویژگیهای جسمانی اختصاصی رشته های ورزشی مختلف ایفا می کند شاخصهایی همچون VO۲max، توان بیهوازی آستانه لاکتات ترکیب بدنی و زمان واکنش می توانند به عنوان معیارهای قابل اتکا در فرآیند استعدادیابی عمل کنند و به طور موثری افراد مستعد را شناسایی کرده و آنها را به رشته ها یا موقعیتهای ورزشی هماهنگ با استعداد ذاتی خود هدایت کنند همچنین ادغام داده های حاصل از تستهای فیزیولوژیکی با شاخصهای عملکردی و متغیرهای روان شناختی امکان طراحی برنامه های تمرینی شخصی سازی شده و هدفمند را فراهم می کند این رویکرد چندمتغیره همچنین به پایش دقیق روند پیشرفت ورزشکاران ارزیابی پاسخ به تمرینات و بهینه سازی برنامه های توسعه فردی منجر می شود. نتیجه گیری: در تست های فیزیولوژیکی نقش کلیدی در فرآیند شناسایی و هدایت استعدادهای ورزشی ایفا می کنند و ابزارهایی علمی و قابل اتکا برای تصمیم گیریهای استعدادیابی در اختیار مربیان و متخصصان ورزشی قرار می دهند این نوع ارزیابیها امکان شناسایی دقیق ظرفیتهای عملکردی ورزشکاران را فراهم کرده و بنیانی محکم برای برنامه ریزی در جهت توسعه استعدادهای بالقوه فراهم می کنند استفاده از تستهای فیزیولوژیکی به ویژه در مراحل اولیه استعدادیابی، ضمن افزایش دقت انتخاب ورزشکاران، مستعد منجر به بهینه سازی منابع انسانی و مالی در نظامهای توسعه ورزش قهرمانی می شود این رویکرد نه تنها باعث کاهش احتمال رد استعدادهای واقعی و انتخاب افراد غیر مستعد می گردد بلکه فرآیند توسعه ورزشکار را به گونه ای نظام مند و مبتنی بر شواهد شکل می دهد.

کلیدواژه ها:

عملکرد جسمانی استعدادیابی ورزشی ، نخبه پروری