مدلسازی رابطه بین هوش هیجانی و خودکارآمدی خلاق با نقش واسطه ای عزت نفس دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان ممسنی

هدف از این مطالعه مدلسازی رابطه بین هوش هیجانی و خودکارآمدی خلاق با نقش واسطه ای عزت نفس دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان ممسنی بوده و یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان ممسنی، به تعداد حدود نفر در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۳ می باشد. حجم نمونه شامل ۳۷۳ نفر از دانش آموزان بود که به روش تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات آماری از سه پرسشنامه استاندارد عزت نفس پیرس و همکاران (۱۹۸۹)، خودکارآمدی خلاق بیگیتو (۲۰۱۶) و هوش هیجانی گلمن (۱۹۹۵) استفاده شده است. روایی صوری توسط خبرگان و پایایی با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ بالاتر از ۰/۷۰ تایید شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و Amoos در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t و معادلات ساختاری)، مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج ماتریس همبستگی نشان داد که رابطه معناداری بین هوش هیجانی، عزت نفس و خودکارآمدی خلاق برقرار می باشد. نتایج تی مستقل نشان داد که خودکارآمدی خلاق دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادری نداشته اند. در نهایت نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که عزت نفس بر رابطه بین هوش هیجانی و خودکارآمدی خلاق، نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، عزت نفس ، خودکارآمدی خلاق