رویکردهای رایج در نظر معلمان ریاضی درباره تدریس موثر و گزارشات شخصی درباره فعالیتهای کلاس درسی خود

هدف این مقاله رویکردهای رایج در نظر معلمان ریاضی درباره تدریس موثر و گزارشات شخصی درباره فعالیتهای کلاس درسی خود پایه متوسطه آنها می باشد. هدف اصلی نهضت اصلاح در برنامه درسی ریاضی مدرسه ای در دو دهه اخیر بهبود عملکرد آموزشی بود، هرچند این نهضت برای افزایش تعداد یا کیفیت مطالعات پژوهشی در حوزه آموزش ریاضی طراحی نشده بود. به میزان زیادی افراد را به انجام چنین پژوهش هایی ترغیب کرد؛ یکی به این دلیل که از مصلحان برنامه های درسی خواسته شد تا نشان دهند که کارشان می تواند باعث ایجاد تغییراتی در کلاس درس شود؛ دوم به این دلیل که این مصلحان تشخیص داده اند که تغییرات آتی در صورتی می تواند بهتر مدیریت شود که درک بیشتری از تدریس و یادگیری ریاضی داشته باشیم؛ و سوم به این سبب که هیجان برنامه درسی بسیاری از پژوهشگران جدید را جذب مطالعه مسائل و مشکلات موجود در آموزش ریاضی کرده است. این مطالعه به جستجوی جواب سه پرسش تحقیق پرداخت: (۱) رویکردهای رایج در نظر معلمان ریاضی درباره تدریس موثر و گزارشات شخصی درباره فعالیت های کلاس درسی خود، (۲) ویژگی های کیفی و کمی دانش آموزان و وضعیت ریاضی و (۳) روابط بین رویکردهای تدریس مورد پشتیبانی معلمان ریاضی، وضعیت درس ریاضی دانش آموزان پایه متوسطه، شاخصهای اجتماعی جمعیت شناختی معلمان و شاخصهای اجتماعی جمعیت شناختی دانش آموزان. پیامدهای مطالعه نشان می دهد که به خاطر ساختار پیچیده این پدیده ها به دشوار می توان نظرات معلمان ریاضی را درباره تدریس و فعالیت خود گزارشی آنها را درباره گروه های نظری از قبل تعریف شده دسته بندی نمود. هرچند کاربرد ساختاربندی در یک درس دارای تاثیر مثبت تری بر وضعیت ریاضی دانش آموزان نسبت به پشتیبانی از عقاید ساختاربندی می باشد.

کلیدواژه ها:

رویکرد تدریس ، تدریس ریاضی ، وضعیت ریاضی دانش آموزان ، مثبت گرایی