مطالعه تطبیقی اجرای ارزشیابی کیفی توصیفی در مدارس ابتدایی ایران و کره جنوبی

ارزشیابی از یادگیری یکی از مهمترین فعالیتهایی است که باید بعد از ارائه مطالب آموزشی توسط معلمان صورت گیرد. تا زمانی که ارزشیابی به درستی اجرا نشود معلم از ضعف تدریس خود و یادگیری دانش آموزان آگاه نخواهد شد. ارزشیابی عبارت است از فرایند تعیین کردن بدست آوردن و فراهم ساختن اطلاعات توصیفی و قضاوتی در مورد ارزش و مطلوبیت، هدفها طرحها، اجرا و نتایج به منظور هدایت تصمیم گیری خدمت به نیازهای پاسخگویی و درک بیشتر از پدیدههای مورد بررسی ارزشیابی در گذشته در مدارس ابتدایی ایران به صورت کمی و عددی بود و برای اندازه گیری عملکرد دانش آموزان از نمرههای ۰ تا ۲۰ استفاده میشد این شیوه معایب و مزایای مختص به خود را دارد که در این مقاله به آنها پرداخته نمی شود شیوه ای که امروزه در مقطع ابتدایی مدارس ایران برای ارزشیابی از دانش آموزان مورد استفاده قرار میگیرد به صورت توصفی میباشد در این شیوه با معیارهای خیلی خوب خوب قابل قبول و نیازمند تلاش بیشتر دانش آموزان ارزشیابی میشوند و مقایسه با عملکرد قبلی خود دانش آموزان صورت میگیرد نه با عملکرد سایر دانش آموزان این مطالعه سعی دارد با توجه به اهمیت ارزشیابی در آموزش اجرای ارزشیابی کیفی توصیفی در مدارس ابتدایی ایران و کره جنوبی را مورد بررسی قرار داده و مقایسه ای انجام دهد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی از یادگیری ، ارزشیابی توصیفی ، ایران ، کره جنوبی