هوش مصنوعی در آموزش و پرورش

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هوش مصنوعی (AI) بر آموزش بود بر اساس چارچوبی برای ارزیابی هوش مصنوعی شناسایی شده از یک تحلیل اولیه، دامنه مطالعه این پژوهش به کاربرد و اثرات هوش مصنوعی در مدیریت آموزشی آموزش و یادگیری محدود می شود. به منظور رسیدن به هدف پژوهش از شیوه کیفی و مرور مقالات و پژوهش های انجام شده در این حوزه استفاده شد. هوش مصنوعی رشته ای از مطالعه و نوآوری ها و پیشرفتهای ناشی از رایانه ها، ماشین ها و دیگر مصنوعات دارای هوش انسان مانند با توانایی های شناختی، یادگیری، سازگاری و توانایی های تصمیم گیری به اوج خود رسیده است. این مطالعه نشان داد که هوش مصنوعی به طور گسترده در آموزش، به ویژه توسط موسسات آموزشی به اشکال مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. هوش مصنوعی در ابتدا به شکل کامپیوتر و فناوری های مرتبط با کامپیوتر، انتقال به سیستم های آموزش هوشمند مبتنی بر وب و در نهایت با استفاده از سیستم های کامپیوتری تعبیه شده همراه با سایر فناوری ها استفاده از روبات های انسان نما و چت بات های مبتنی بر وب برای انجام فعالیت ها به کار گرفته شده است. با استفاده از این بسترها، مربیان توانسته اند وظایف اداری متفاوتی مانند بررسی و نمره دهی به تکالیف دانش آموزان را به طور موثرتر و کارآمدتر انجام دهند و به کیفیت بالاتری در فعالیت های آموزشی خود دست یابند. از سوی دیگر، از آنجایی که سیستم ها از یادگیری ماشینی و سازگاری استفاده می کنند، برنامه های درسی و محتوا مطابق با نیازهای دانش آموزان سفارشی سازی و شخصی سازی شده اند که جذب و حفظ را تقویت کرده و در نتیجه تجربه یادگیرندگان و کیفیت کلی یادگیری را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، آموزش مجازی ، تکنولوژی های آموزشی