ارتباط بین عملکرد شغلی و برقراری تعادل در آتش نشانان

حفظ تعادل یکی از اساسی ترین عملکردهای سیستم عصبی عضلانی در انجام تمامی فعالیت های ساده و پیچیده، به ویژه در مشاغل مختلف، است. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین عملکرد شغلی و قابلیت برقراری تعادل در آتش نشانان بود. روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و طرح تحقیق شامل دو گروه، یک گروه تجربی و یک گروه کنترل در رده های سنی ۱۸ تا ۲۴ سال با پیش و پس آزمون بود. گروه های تحقیق هر کدام شامل ۱۵ آزمودنی از جامعه آماری پسران شهرستان کازرون بود که به روش در دسترس و هدفمند انتخاب شده بودند. پس از تعیین نمونه آماری و شناسایی افراد واجد شرایط، دو گروه کنترل و تجربی انتخاب و از آنها پیش آزمون گرفته شد. افراد گروه تجربی که تازه به استخدام آتش نشانی در آمده بودند، به مدت ۶ ماه آموزش های آتش نشانی را انجام دادند. در مدت زمان مشابه، افراد گروه کنترل، فعالیت های روزمره خود را انجام می دادند. در پایان دوره، از هر دو گروه تجربی و کنترل پس آزمون به عمل آمد. نتایج نشان داد که بین مراحل اندازه گیری پیش و پس آزمون (sign) و همچنین بین گروه ها (۰/۰۴) اختلاف معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، افزایش ظرفیت تعادل پس از دوره ۶ ماهه به طور متوسط در همه آتش نشانان دیده می شد. به نظر می رسد این آموزش ها که عمدتا تحریکات حسی-حرکتی را به صورتی هدفمند حتی با کمترین جلسات تمرینی در بر می گیرند، کفایت لازم را در ارتقای قابلیت تعادل داراست.

کلیدواژه ها:

آتش نشانان ، عملکرد ، شغلی ، تعادل ، فعالیت های روزمره