مدلسازی معادلات ساختاری فرسودگی تحصیلی براساس احساس تعلق به مدرسه، سبک های فرزندپروری و تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه دوم

چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل پیش بینی فرسودگی تحصیلی براساس احساس تعلق به مدرسه سبکهای فرزندپروری و تاب آوری تحصیلی انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم تحصیلی شهر تهران بود که در نیمسال دوم ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند از این جامعه نمونه ای با حجم ۴۰۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. شرکت کنندگان پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی مسلش احساس تعلق به مدرسه پری (۲۰۰۴) سبک های فرزندپروری بامریند(۱۹۷۳) و تاب آوری تحصیلی ساموئلز (۲۰۰۴) را تکمیل نمودند. دادهها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدلسازی و معادلات ساختاری تحلیل (مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی برازش خوبی دارد. مولفه های احساس تعلق به مدرسه، سبک های فرزندپروری و تاب آوری تحصیلی، فرسودگی تحصیلی را در دانش آموزان تبیین میکنند(۰/۶۳۸=R) نسبت نیز نشان داد که پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس احساس تعلق به مدرسه، سبک فرزندپروری و تاب آوری تحصیلی معنادار است (۰/۰۰۱=P).

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، تاب آوری تحصیلی ، سبک فرزند پروری ، فرسودگی تحصیلی